پچھوں تے نہ ݙکھاہے
آہدن ساݙے نظامِ سمشی کوں وجود اِچ آئیں سولھاں ارب سال تھی ڳئین۔ ساݙا سِجھ اڳوں ترے کروڑ سال ٻلدا رہسی تے وَل ہمیشہ کیتے وِسم ویسی۔ ارباں پدماں صدیاں گزر ویسن تاں پتہ نہیں قدت کہیں ٻئی مخلوق کوں پیدا کریسی نہ کریسی۔ جے پدماں صدیاں گزرݨ دے بعد کوئی اینجھی ذہیں مخلوق پیدا تھیوے جیڑھی جو ساݙی زمین کوں لبھ گھنے۔ جیندے اُتے نہ آکسیجن ہوسی نہ سوجھلا(جݙاں بندہ چندر تے ڳئے تاں چندر کنوں زمین اونکوں زیادہ روشن تے وݙی لڳی اے) اوں ویلھے پتہ نہیں زمین دی کیڑھی تہ اُتیں آئی ہوئی ہوسی۔ اے وی تاں ہے جو اے تہذیب جے انسان سے ہتھوں بچ ڳئی تاں،اے وی تھی سڳدے جو کݙاہیں کوئی مخلوق پیدا وی تھئی تے او لکھاں نوری سال سے فاصلے تے ہووے تے ساکوں لبھݨ توں پہلے اِی اپݨے انجام کوں پہنچ ونڄے کیوں جو اَنت تاں ٻس فنا اے۔ وقت پاݨی دی کار ہک لمبی سُرنگ اِچ وہندا پئے ہر سے ایں پاݨی اِچ وہندی ویندی اے۔ دور لا انتہا دے سفر دو۔ اندھارے کنوں اندھارے دے سفردو اَزل ابد کجھ نہیں۔ بس سفر اے فنا کنوں فنا دا۔ لاانتہا کنوں لاانتہا دا۔ ایں سفر دے کئی دائرے ہِن۔ چھوٹے،وݙے ٻہوں وݙے۔ ذات دے دائرے مذہب دے،تہذیبیں دے دائرے،پاݨی دے سطح دی بُلبلیں دی کار بݨدے مِٹدے ویندن۔ بندہ جیڑھا شعور رکھیندے او ایں واہݨ کوں روکݨ چاہندے ایندے اڳوں بند ٻدھݨ چاہندے۔ ہروقت؟ اوندے تاں ہتھ کائے نہیں اوندے تاں پیر کائنی اوتاں نظر وی نہیں آندا ٻس ہر شے کوں سُرنگ اِچ لوڑھی ویندے۔ انت بحر دی خبر نہ کائی،رنگی رنگ بݨایا۔ رنگی اے رَنگ وی پتہ نہیں کتنی دیر جاری رکھدے۔ آدرش مذاہب سب سچے پراے سوال تاں اپݨی جاہ تے جو وَل کیا تھیسی؟ ٻس ہک پش بݨݨ تے ہتھ ہتھ رکھݨ دی دیر اے آف صدیاں کروڑاں پدماں سال۔ سال کیا؟ کون گݨسی؟ جے کوئی نہ گݨسی تاں وی سفر تاں جاری رہسی بس ٹُردے ڄُلو پچھو تے مُڑ کے نہ ݙکھاہے ناتاں پتھر دے تھی ویسو۔
ٻیا ݙیکھو
لکھو- سرائیکی لوک قصّہ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔