سرائیکی لوک قصّہ
جینویں پوری دنیا دی قوماں دے لوک ادب وچ لوک قصے ملدن۔ اینویں سرائیکی ادب وچ لوک قصے پاتے ویندن تے ایہ قصے سرائیکی تاریخ، تہذیب و ثقافت دی نمائندگی کریندن۔ سرائیکی وسیب وچ لوک قصیاں دی روایت ٻہوں قدیم ہے۔ لوک قصے تجربے، تخیل، تجسس تے مشاہدے دا خوبصورت نمونہ ہوندن۔ سرائیکی وسیب دے قصے سادگی، بے ساختگی، وسیب نال ڳوڑھے ڳانڈھے، دلچسپ واقعات، مبالغہ آرائی زبان دے ورتارے، دلچسپ قصے دی ابتداء دی وجہ نال ٻہوں مقبول ہن۔ ایہ لوک قصے وساخ، چوکی، ڈیرے، ٻیٹھک یا گھراں وچ بزرگاں کولوں سݨے ویندن۔ قصے دے ہیروز دے حوصلے، ہمت توں سبق آموز ڳالھیں ملدن۔ انہاں قصیاں وچ مافوق الفطرت کردار، جِن، پریاں، دیہہ شامل ہوندن۔ ایہ کردار قصیاں وچ اَنہونے کارنامے سر انجام ݙیندن۔ قصیاں وچ فرضی تے تخیلاتی فضا، انسان دیاں خواہشات دی عکاسی کریندی ہے۔ قدیم ہندو تہذیب وچ داستان تے قصے کوں خاص اہمیت حاصل رہی اے۔ انہاں دیاں قدیم کتاباں رامائن تے مہا بھارت وچ کجھ اینجھے آثار ملدن۔ جنہاں وچ قصے تے داسان دے عناصر ملدن۔
’’لفظ قصہ کوں انگریزی دے لفظ Tale دا مترادف سمجھیا ویندے۔ قصہ اُوں کہاݨی کوں آکھیا ویندے جیندے وچ بالعموم فرضی تے خیالی واقعات کوں بیان کیتا ڳیا ہووے۔ بظاہر ایندا اَساݙی نِت ݙیہاڑے دی حیاتی نال کوئی تعلق نھیں ہوندا۔ اینجھیاں کہاݨیاں دا مقصد، محض وقت گذاری ہوندے۔‘‘ [١]
لوک قصیاں دا کوئی حد بنا نھیں ہوندا، ایہ علاقے، جغرافیے دے پابند نھیں ہوندے۔[٢]
ٻیا ݙیکھو
لکھوحوالہ جات
لکھو- ↑ ڈاکٹر محمد اشرف کمال، ’’تاریخ اصناف نثر‘‘، کراچی، سٹی بک پوائنٹ، اشاعت، ۲۰۱۷ء، ص: ۳۶۴
- ↑ از: سئیں ڈاکٹر خالد اقبال۔ تحقیقی مقالہ۔
ٻاہرلے جوڑ
لکھو- ڈاکٹر خالد اقبال صیب دی لائبریری دا ٻِیا مواد۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔