قصہ

او شام شہر تے قیامت بݨ تے لہندی ہئی ڄݙاں بلاں پھیرا پاوے ہا. اوندے آوݨ دی نشانی پہلوں جھاکرا، وت کا لی دھوں، ول کݨ مݨ تے زوز دا مینہہ. تیز ھوا دے شوکاٹ. اوندی شکل توبہ توبہ شالا رب دشمن کوں وی نہ ݙکھاوےکالا منہ وات کنالی ݙند پہوڑے سر تے والاں دا جھنڈ مڑے ہوے پیر کوجھی تے بد شکل

ڄیڑی رات بلاں پھیرا پاوے ہا او رات شہر تے قیامت بݨ تے لہندی ہئی. ہر بندا اداس ہر دل خوف زدہ تے حیران جو ہن کیا تھیسی. بلاں آپݨی مرضی بے خوف پھرے. ڄݙےدل آوس ٻوہا تروڑ تے وڑ ونڄے ہا. گھرندا ردھا پکا چٹ کر ونڄے ہا. ہک گھر رڄ تے ول ݙوڄے گھر وڑ ے پر ول وی اوجھ نا بھریوس تے ویندی جا تے شہر دے ہک چونویں گھٻرو کوں پھد تے ہݙیاں سودھ رڑک ونڄے ھ.ـ بلاں دی ایݙی دہشت جو کوئی سدھی ڈنگی نہ آکھے... شہر دے لوک نت ایں آفت کنوں تنگـــــــــــ ـ بلاں جواں تاں ہک کھاوے ہا پر ڈر سبھݨاں کوں ہووے. تنگ آتے شہر دے لوک مل صلاح مشورے کیتونے جواے بلاں کیویں مگروں لہوں. شہر دے چھوکراں نینگراں تے گھبراں بلاں نال لڑݨ دا فیصلہ کیتا. پر ٻڈھڑاں روک ݙتا جو آدم ذات دا بلائیں نال کیہاں مقابلہ. بادشاہ تک شکایت پہنتی. بلاں دیاں ڳالھیں سݨ تے اندر اندر کمٻݨ پے ڳیا پر جی کوں تکڑا کر تے حکم جاری کیتس جو شہر دے فلاݨیں سیاݨے تے وݙیرے بلاں کوں روکن بلاں کول پچھݨ جو کیویں چھٹکارا تھی سڳدے کیا چاہندی ہے‍ ــ بادشاہی فرمان سݨ تے شہر دے وݙیرے تے سیاݨے ٻہوں ݙر. ڳے حکم دی تعمیل کریندن تاں مردن بلاں دے اڳوں ونڄݨ موت کوں سڈ مارݨ ہا جے ہیں ویندے تاں بادشاہ دی سزا توں نہیں بچ سڳدے ہک ݙینہہ ڄݙان بلاں رج پج تے ویندی پئی ہی تے. عرض کیتو نے

،، جہیں ہیں اسا تون ٹل. ہݨ کوئی ہور شہر تک کوئی ہور شہر ڳول.،، بلاں ٻولی ݙساؤ کے آہدے او.. اتھوں ڳالھ مہاڑ ٹر پئی تے آخر این ڳالھ تے سمجھوتہ تھی ڳیا جو بلاں شہر وچ نت نہ آسی ستویں ݙیہاڑے پھرا کریسی گھر گھر نہ پھرسی شہر دے چوک دے سڄے پاسے. آلے مکان وچ تھٻا روٹیاں دا، کناں دال دا تے ہک چونواں. جوان اوندے نکل کیتے ٻدھا ہوسی. قول قرار تھی ڳیا.... ایں فیصلے تے شہر دے سیاݨیں تے بادشاہ خود وی ٻہوں خوش. بلاں ستویں ݙیہاڑے آوے تھٻا روٹیاں دا کھاندی ٹر پووے ہا. شہر دے جوان مکݨ لڳ ڳئے کیا مجال جو بلاں دے خلاف کوئی ڳالھ کرے وݙے ایں آفت کوں گناں دی شامت سمڄھ تے چپ..

آہدن اوں نگری دے بادشاہ کوں پہلوانی دا شوق ہا. اوندے دربار وچ ہک توں ہک ودھ تے پہلوان ہـن انہاں دی خدمت کیتے مالشے واری کیتے نوکر چاکر کھاوݨ پیوݨ کیتے ودھ، بادام، ڳھیو، مکھݨ، گوشت، سبھ کجھ موجودہا، بادشاہ دے راکھویں پہلوان وچوں نصرت پہلوان آپݨے ویھلے دا رستم ہا. کشتی دا ایݙا ماہر جو اڄ تائیں کنڈ نہ لوائی. نصرت پہلوان تے ٻیوں خوش. او شام شہر تے قیامت بݨ تے لہندی ہئی ڄݙاں بلاں پھیرا پاوے ہا. اوندے آوݨ دی نشانی پہلوں جھاکرا، وت کا لی دھوں، ول کݨ مݨ تے زوز دا مینہہ. تیز ھوا دے شوکاٹ. اوندی شکل توبہ توبہ شالا رب دشمن کوں وی نہ ݙکھاوےکالا منہ وات کنالی ݙند پہوڑے سر تے والاں دا جھنڈ مڑے ہوے پیر کوجھی تے بد شکل

ڄیڑی رات بلاں پھیرا پاوے ہا او رات شہر تے قیامت بݨ تے لہندی ہئی. ہر بندا اداس ہر دل خوف زدہ تے حیران جو ہن کیا تھیسی. بلاں آپݨی مرضی بے خوف پھرے. ڄݙےدل آوس ٻوہا تروڑ تے وڑ ونڄے ہا. گھرندا ردھا پکا چٹ کر ونڄے ہا. ہک گھر رڄ تے ول ݙوڄے گھر وڑ ے پر ول وی اوجھ نا بھریوس تے ویندی جا تے شہر دے ہک چونویں گھٻرو کوں پھد تے ہݙیاں سودھ رڑک ونڄے ھ.ـ بلاں دی ایݙی دہشت جو کوئی سدھی ڈنگی نہ آکھے... شہر دے لوک نت ایں آفت کنوں تنگـــــــــــ ـ بلاں جواں تاں ہک کھاوے ہا پر ڈر سبھݨاں کوں ہووے. تنگ آتے شہر دے لوک مل صلاح مشورے کیتونے جواے بلاں کیویں مگروں لہوں. شہر دے چھوکراں نینگراں تے گھبراں بلاں نال لڑݨ دا فیصلہ کیتا. پر ٻڈھڑاں روک ݙتا جو آدم ذات دا بلائیں نال کیہاں مقابلہ. بادشاہ تک شکایت پہنتی. بلاں دیاں ڳالھیں سݨ تے اندر اندر کمٻݨ پے ڳیا پر جی کوں تکڑا کر تے حکم جاری کیتس جو شہر دے فلاݨیں سیاݨے تے وݙیرے بلاں کوں روکن بلاں کول پچھݨ جو کیویں چھٹکارا تھی سڳدے کیا چاہندی ہے‍ ــ بادشاہی فرمان سݨ تے شہر دے وݙیرے تے سیاݨے ٻہوں ݙر. ڳے حکم دی تعمیل کریندن تاں مردن بلاں دے اڳوں ونڄݨ موت کوں سڈ مارݨ ہا جے ہیں ویندے تاں بادشاہ دی سزا توں نہیں بچ سڳدے ہک ݙینہہ ڄݙان بلاں رج پج تے ویندی پئی ہی تے. عرض کیتو نے

،، جہیں ہیں اسا تون ٹل. ہݨ کوئی ہور شہر تک کوئی ہور شہر ڳول.،، بلاں ٻولی ݙساؤ کے آہدے او.. اتھوں ڳالھ مہاڑ ٹر پئی تے آخر این ڳالھ تے سمجھوتہ تھی ڳیا جو بلاں شہر وچ نت نہ آسی ستویں ݙیہاڑے پھرا کریسی گھر گھر نہ پھرسی شہر دے چوک دے سڄے پاسے. آلے مکان وچ تھٻا روٹیاں دا، کناں دال دا تے ہک چونواں. جوان اوندے نکل کیتے ٻدھا ہوسی. قول قرار تھی ڳیا.... ایں فیصلے تے شہر دے سیاݨیں تے بادشاہ خود وی ٻہوں خوش. بلاں ستویں ݙیہاڑے آوے تھٻا روٹیاں دا کھاندی ٹر پووے ہا. شہر دے جوان مکݨ لڳ ڳئے کیا مجال جو بلاں دے خلاف کوئی ڳالھ کرے وݙے ایں آفت کوں گناں دی شامت سمڄھ تے چپ..

آہدن اوں نگری دے بادشاہ کوں پہلوانی دا شوق ہا. اوندے دربار وچ ہک توں ہک ودھ تے پہلوان ہـن انہاں دی خدمت کیتے مالشے واری کیتے نوکر چاکر کھاوݨ پیوݨ کیتے ودھ، بادام، ڳھیو، مکھݨ، گوشت، سبھ کجھ موجودہا، بادشاہ دے راکھویں پہلوان وچوں نصرت پہلوان آپݨے ویھلے دا رستم ہا. کشتی دا ایݙا ماہر جو اڄ تائیں کنڈ نہ لوائی. نصرت پہلوان تے ٻیوں خوش. ہک ݙینہہ بادشاہ نے جوش وچ آتے نگری نگری منادی کر ݙتی جو ڄیھڑا نصرت پہلوان کوں ݙھہا ݙیوے ݙہ ہزار روپے نقد انعام گھنے. ہک ٻݙھرے ڄٹ نے اے منادی سݨی دل وچ آکھݨ لڳا رب اڄ طاقت ݙیندہ تاں اڄ نصرت کوں ݙھہا تے. ݙہ ہزار نقد انعام پیندا تے آپݨے جوان دھیاں بھاڳݨ تے نورݨ دے ہتھ پیلے چا کریندا. دل وچ آکھݨ لڳا یار جوانی وچ تاں توں وی کھیلدا ہاویں. ازما ݙیکھ متاں بخت یاوری چا کرے. ول آپݨے آپ کوں سمجھاوݨ ٻہہ ڳیا کیوں مڑکا بھنویندا ایں.ڄٹ تیار تھی ڳیا. آکھے ہک واری قسمت کوں تاں آزمائیں. متاں رب وارا چا ݙیوے.. ٹردا ٹردا اوں نگری وچ پڄیا. پہلوان کوں ݙیکھ تے پھپھڑی کنبݨ پے ڳی. ڄٹ نصرت نال سلام دعا نا لئی تے ولدا ٹر پیا. نصرت پہلوان آکھݨ لڳا. آئیوں تے ڳیوں. سلام نا دعا حال حوال نہ ڳالھ مہاڑ. ٻہے حال ݙے کیویں آیا ودی. ڄٹ چپ پہلوان پچھیا ڄٹ چپ تریھجی واری ڄٹ جاوب ݙتا. یار کے ݙساں مجبور ہاں میݙیاں ݙو دھیاں گھر وچ جوان ٻیٹھیاں ہن. پیسہ پلے نیں. گھوٹ آلے ݙاڄ توں بنا ڳل. نیں سݨدے جوان دھیاں دا خیال کھادی ویندے.. نصرت بہادر تے شہ زور ہا تے تے بہادر رحم دل سخی ہوندن. ڄٹ دیاں گھالی سݨ تے اوندا دل پسیڄ ڳیا. سوچ سوچ تے ڄٹ کوں آکھݨ لڳا..،ُیار ونڄ بادشاہ دے دربار وچ پیش تھی ــ ونڄ تے آکھ کے میں نصرت نال کشتی کریندا. تیݙا میݙا خدا ضامن ہے میں کنڈ چا لویساں تے توں انعام گھن تے دھیاں دی شادی چا کری. اڄ اللہ دی رضا دی خاطر ہک غریب بھرا دی امداد کیتے کنݙ چا لوایم تاں کیہڑا فرق پے ویسی. بادشاہ نراض تھیسی تھیندا اے تاں تھیوے پیا. بادشاہاں دا بادشاہ اللہ تاں خوش تھیندے.

ڄٹ دربار وچ عرض کیتس. عالم پناہ پہلوان نصرت نال لڑݨ کیتے حاضر تھیاں بادشاہ آکھیا ـ اوترا گھروں ودھوڑ ہئی کیا. شکل تاں ݙیکھ وݙا آیا کڑݨ کیتے.. ڄٹ عرض کیتی; بادشاہ سلامت میݙے اتے تہاݙی تک نئیں پئ بھلو بھلی دا انت نیں. ہک واری آزما تاں ݙیکھ. بادشاہ کوں طیش آڳی. اوں ویلے کشتی دا حکم چا ݙتس. دنگل لڳ ڳیا. الخی تے ملخی دے لوک دنگل ݙیکھݨ کیتے آ ڳے. سنہری خیمے تلے بادشاہ درباریاں سمیت کشتی ݙیکھݨ کیتے تشریف گھن آیا. ہک پاسوں نصرت میدان وچ آیا. ݙوجھے پاسوں بݙھا ڄٹ علی علی کریندا نکلیا. جوڑ ݙیکھ تے لوک مچھر ڳئے. چیڑی تے باز دا مقابلہ ہے. دنگل وچ گڑبڑ مچ ڳئی پر بادشاہ اشارہ کرݨ نال لوک چپ تھی ڳئے. دنگل شروع تھی ڳیا. کوڑی مچوں ڄٹ کوں للکاریس. تیکوں موت ٻدھ تے اتھاں گھن آئی ہے. ڄٹ وی کشتی دے داو پیچ ڄاݨدا ھا. لڑائی شروع تھی ڳئی. کہیں ویلے نصرت دا پلہ بھاری تے کہیں ویلے ڄٹ دا. نصرت ڄاݨ تے کشتی کوں لمبا کرے کہ شق نا پووے. آخر ڄٹ نصرت کوں ہرا ڈتا. ڈھول وڄ ڳئے شور مچ ڳیا. بادشاہ شرم توں سر لئے ڳیا. لوک آکھݨ،، واہ مولا تیݙے رنگ ـ بے شک اللہ چڑیاں توں باز مرویندا ہے. نصرت دی ہار توں بادشاہ خار کھا ڳیا حکم ݙتس جو نصرت میݙی نگری وچوں نکل ونڄے. میکوں شرمسار کیتا ہس. نصرت اوں ویلے ٹر پیا. ٹردا ٹردا. اوں شہر پڄھ ڳیا جتھاں بلاں آندی ہئی. نصرت کئی ݙیہاڑیں دا بکھا ہا کیا ݙہدا اے جو شہر دے چوک کول ہک گھر وچ بے وقتا تنور پیا ٻلدا ہے. اوں پاسے ٹر پیا. اڳاں ݙہدھا اے تاں ہک جو ہک ٻݙھری روٹیاں پکیندی پئی اے تنور تے روندی وی ٻیٹھی اے. ــــ نصرت نے صدا کیتی. ـ مسافر ہاں بکھاں ہاں روٹی دا سوال اے. ٻڈھری سݨ تے آکھݨ لڳی... پر دیسی اتھوں ٹربونڄ. اے مصیبت تے موت دا گھر ہے. اے روٹیاں بلاں دی مہمانی کیتے پیاں پکدیاں ہن. نصرت نے ٻڈھری کوں دھیرج ݙتا تے حال پچھیس. ٻڈھری نے ساری کہاݨی سݨائی. پہلوان آکھݨ لڳا""اماں خیر اے گھٻرا نہ میکوں رڄ تے روٹی کھاوݨ ݙے تیݙے پتر دی جگہ میں قربانی ݙیساں،، ٻڈھری اےنڳالھ سݨ تے ہس پئی تے ول رو پئی. نصرت نے پچھیا‌. ""اماں روندی کیوں ایں تے ہسی کیوں ایں. آکھݨ لڳی خوشی توں ہنس پئی ہاں جو پتر بچدا اے تے رنی اٰیں واسطے ہاں کے جو توں وی کہیں دا ڄایا ہیں. نصرت جواب ݙتا.. اماں توں میڈی فکر نا کر میݙا کوئی کانی. ٻڈھری روٹی اڳوں رکھی.. پہلوان بسم اللہ کر تے کھاوݨ پے ڳیاـ روٹی کھا تے رب دا شکر کیتس. ٻڈھری کوں آکھݨ لڳا اماں تساں ونڄو تہاکوں چھٹی. میں ڄاݨا تے بلا ڄاݨے. نصرت نے بلاں نال لڑݨ دا فیصلہ کر گھدا. ـ سوچس کہ بلاں نال چالاکی نال مقابلہ کرنا پوسی.. ایں کیتے کہی نال بندے ڄیݙا ٹویا ویڑے وچ چا کھٹس تے ٹوئے کوں کپڑے نال کڄس چا ول کپڑے کوں جوڑ تے بندے دا پتلا بݨا تے ہک پاسے ٻلا ݙتس. ݙوڄھے پاسے آپ تے ٻہہ ڳیا.. بلاں آپݨے وقت تے آئی آوݨ نال اوں تھٻا روٹیاں دا تے کناں دال سرکیا تے ول بندے ول بندے درجھٹ کیتس تے ٹوئے دے وچ سر ݙتس تے اڄاں ناہی سنبھلی جو نصرت پہلوان نے تلوار نال بلاں دی کنی کہا ݙتی. رات دھم ڳئی بلاں دے ونڄݨ دی آواز نا آئی. ݙینہہ تھی ڳیا لوک اڄݨ وی لکے پئےہن. شالا خیر ہووے. ݙائݨ کیوں نہی ڳی. ٻڈھری ہمت کیتی گھروں ٻاہر نکل تے اوں گھر ڳئی جتھاں بلاں دی مہمانی ہوندی ہئی. ݙہدی ہے بلاں. موئی پئی ہے. ٻݙھری خوشی خوشی گھر ڳئی ساراں کوں مبارک ݙتس کے بلاں مر ڳئی ہے. سارے لوک خوش تھی ڳئے. شور مچ ڳیا کے بلاں کوں کون بہادر ہے جئیں ایں بلاں دا سر لہایا ہے. کئی کوڑے دعویدار آکھݨ لڳے کہ اساں ماریا ہے ٻڈھری نا منے تے آکھے بلاں کوں مسافر ماریا ہے. بادشاہ کوں اطلاع ملی شہر پڄ آیا. بادشاہ نے ٻڈھری کولوں مسافر دے بارے پچھیاـ ٻڈھری نے ڄہڑے ویلے مسافر دا حلیہ ݙسیا تاں بادشاہ سمڄھ ڳیا کہ کم نصرت دا ہے. سپاہیاں کوں آکھیا کہ نصرت کوں ڳول آو. آخر کار نصرت مل ڳیا. بادشاہ نصرت کوں ݙیکھ تے ٻہوں خوش تھیا. آکھݨ لڳا یار تیݙی وی سمڄھ نیں امدی ہک ٻڈھڑے کول کنڈ لوائی کھڑا ہیں تے پاسوں آدم خور بلاں دا سر قلم کیتی. نصرت پہلون نے ڄٹ دا سارا قصہ سݨایا. اے واقعہ سݨ تے بادشاہ بہوں خوش تھیا. نصرت پہلوان کوں انعام ݙتس. ڄٹ کوں بلا تے اوکوں وی مالا مال کر ݙٹس. ‌.

لکھاری ــــــ طاہر غنی