ڳوے دی بھاء
بھاء دیاں وی کئی قسماں ہوندن بندے دی کار،ہک بھاء جیڑھی جھڑڳ وِسم ویندے ہے۔ اوندا سوجھلا کجھ لحظے کیتے اَکھیں بشرا ݙیندے۔ چݨگ ڈھیر دیر تائیں پئی رَہندے ہے پر بھابنھݨ شاید اوندے لیکھ اِچ نہیں ہوندا۔ اوندا بھاء بݨݨ باہر دے حوالے نال ہوندے،جے ٻاہر کوئی ککھ کُلنجر ہوا نال اُݙ تے آپووے تاں بھڑک پوندی ہے نا تاں کیری تھی ویندی ہے، کیری وی ݙوونک دی ہوندی ہے،تتی جے بُھل کے پیر اُتے پئے ونڄے تاں ساڑ گھتدی ہے جے ٹھڈی ہووے تاں کپڑے کالے کر ݙیندی ہے۔ ہک بھاہ جو اتنی دی وی ہوندی ہے آپ وی روندی رہندی ہے تے اوندے نال آلے وی۔ سب توں چنگی بھاء ڳوے وی ہوندی ہے۔ چُپ چپاتی نہ ٻُجھدی ہے نہ مچدی ہے،پھوکاں مارو تاں وَلدا ضرور ݙیندی ہے تے وَت اپݨی اصلی حالت تے وَل ویندی ہے۔ بندہ وی بھاء دی کار ہوندے جھڑخ پووے تاں لحظے اِچ بُھنیج ویندے۔ چݨگ دی کار ہووے تاں ہمیشں ککھیں دی لوڑ ہوندی ہِس۔ بس بندہ ڳوے دی کار ہووے تاں چنگا ہے۔ اشولال دے ڳوے دی بھاء آلے بندے دی کار وے جے اشولال اے نظم لکھدا تاں وَل اڳلی نسل کوں کینویں سمجھاوے ہا کوئی جو ڳوہے دی بھاءکینویں ہوندی ہے۔ ڈھیر سارا جیوݨ اوندے نال گزار کے وی ساکوں اے نہ پتہ لڳدا جو آخر اساں اوندے سوجھلے کنوں اوندے سیک کنوں کیوں محروم ریہے ہیں۔ جینویں جو ہک جھوٹی کوں جھوٹ دے دھوئیں دی بھا کوں جنڈی دے انگارے کنوں نکھیڑݨ دا وَل نہ آندا ہووے۔ ڳوہے دی بھاء تاں اوندے کولوں سوجھلے تے سیل دی آخری اُمید ہے۔ جنڈی دا انگارہ تاں ہُݨیں بکَھ تاتے وِسم ویسی تے جے چو اتنی کنوں بھاء بکھاوݨی پووے تاں اَکھیں ݙیوݨیاں پوندین۔ اونویں ڳوہے دا کیا ہے جو اونکوں جَنڈی دے انگارے کنوں چنگا آکھو یا ماڑا۔ بالکل استاد صاحب دی کار اونکوں عزیز نیازی فدوگاݙی آکھے یا احسن واگھا اُستاد فدا حسین خاں"۔
ٻیا ݙیکھو
لکھوٻاہرلے جوڑ
لکھو- گُلِ رعنا ادب سوسائٹی دے ٻئے کتاباں۔ ۔ ۔۔ ۔ ۔ ۔