کھجی نال عشق

مؤرخ آہدے ساڈی وسوں تے پہلی واری کھجی عربیں نال آئ ہئ، بھل ہنڑ تاں اے ساڈے نال ایویں رل گئ ہے جیوں ساڈے رانڑے یار ہن۔۔۔ میں جڈاں کھجی کوں ڈہداں تاں اے میکوں اپڑی ڈاڈی آلی کار مہربان تے بارعب لگدی ہے۔۔۔ چھوٹے لا میں جڈاں اپڑے آبائ کھوہ تے ویندا ہم تاں اتھاں کھجیں دے کھوڑے تلے اپڑے مُلیر نال مٹی دے ڈاند بنڑا تے وساخی وہیندا ہم، اوہا وساخی اج تئیں وہیندا پیاں۔۔۔

عشق تاں میڈے کٹھے کھیڈیے ٹالھیں اُتے کھجیں تلے۔۔

2005 اچ میں تھرمل پاور سٹیشن مظفر گڑھ اچ اپرنٹس شپ کریندا ہم۔ سِناویں توں مظفر گڑھ ویندیں ہوئیں اڈا تُرک آلا (مشتاق سبقت سئیں دی جنم بھومی) توں تھوڑا جھیاں اگو سڑک دے لمے پاسو ہک کھجی ہئ جیڑھی کہیں بیماری پاروں سُک تے ایویں نِیو گئ ہئ جیوں کوئ کنیز کہیں ملکہ دے اگو سر جھکائ کھڑی ہووے، آندیں ویندیں روزانہ میں اوں کھجی دے درشن کریندا ہم (او کھجی اج تئیں میڈی روح تے چھاپی کھڑی ہے) اوں ویلھے میڈی رے پھُٹی ہائ نہ میں شعر آہدا ہم، اے میڈا ڈوجھا عشق ہئ۔۔۔۔ رات کوں کھجی دیں ساویں چھڑیں وچو چندر ڈیکھ تے لگدے جیویں کئ دلربا جھروکے وچوں درشن ڈیندا پیا ہووے،

میں ایں منظر دے سحر وچو نی نکل سگدا۔۔

ساونڑ اچ اساں دھپ تے پنڈوں سُکا تے چلیکاں بنڑیندے ہیں تے مُحرم اچ اپڑیں پیاریں دیں قبریں اُتے ساوے پُوترے برکت سانگے رکھیندے ہیں، پیٹ دی بھاہ توں دوزخ دی بھاہ تئیں کھجی ساڈے نال ہے۔۔ رنگ برنگیں چھبیں، پَکھیں تے مُصَلیں توں گھن تے انہیں پڑچھیں تئیں جنہیں اُتے رفعت عباس سئیں دے پُھل پین کھجی دے ساڈے اُتے وڈے احسان ہن۔۔ کھجی ساڈی وسوں تے بٹھیں اچ بلنڑ نی آئ بلکہ پُل بنڑ تے نہر دے ڈو کنارے ملاونڑ آئ ہے۔۔۔ ایندا آدُر کرو۔۔۔!!

کھجی دے حوالے نال میں اپڑے کجھ شعر تہاڈے حضور پیش کرینداں

کھجی اُتے اکھیں لگیاں اکھیں اُتے تارے تھی گئے

ساڈے دیس تے پہلی واری جیویں کھجی تھئ ہے عربیں دے کہیں مُلخ تے ایویں ساڈی ٹالھی تھیوے

کون سوچیندے کتنے ڈیہیں دے وچ دھیریں وڈیاں تھین کتنے سالیں بعد کھجیاں وڈیاں تھین

اج وی ساڈی وستی اندر پنڈوں سُکدین پڑچھیں اُتے

کھجیں ساکوں اپڑاں سمجھ عربیں دے سب حال ڈسئے کھوہ گھڑیندے ڈاندیں ساکوں دھرتی ما دے گیت سنڑائے

بیر دی ہر ہک گکڑ وچو کھجیاں جمدیاں ریہیاں گھوڑیں آلے بِھڑدے رہ گئے ڈاندیں آلیں نال۔۔۔۔ شہباز مہروی