نمرہ احمد
نمرہ احمد نیازی (اردو: نمرہ احمد) (ڄَمَّݨ دا سال: نا ملُوم – ڄَمَّݨ دی جاء: پاکستان) ہِک پاکستانی مصنف زنانی اَتے اردو ناول نگار ہِن۔
ابتدائی حیاتی
لکھونمرہ احمد نیازی دا تعلق نیازی ٹَٻَّر نال ہِے۔ اِنّھاں نے ٻہوں نِکّی عُمر وِچ لِکّھݨ دا اَغاز کِیتا۔ نمرہ احمد نے ہِک گھٹ مُد اَتے ٻہوں نِکّی عمر وِچ ای اپݨے لَکّھاں چاہوݨ آلے بݨا گِھدّے ہِن جاں جو اِیہ کَم سَوکھا ناں ہئی۔ اِیں مقام کُوں حاصل کرݨ وِچ اِنّھاں ٻہوں پورھیا اَتے ویلا لایا ہِے۔
کَم کار
لکھونمرہ احمد نیازی نے ٢٠٠٧ء وِچ اردو ناول نگاری دا اَغاز "میرے خواب میرے جگنو (میݙے خواب میݙے جُگنو)" نال کِیا جیڑھا "شعاع ڈائجسٹ" تُوں قسط وار جاری تِھین٘دا رِیہا۔ ناول نگاری دی دُنیا وِچ پیر رکھین٘دے ای سئیݨ اِیں صنف دی آبیاری وِچ اِیں قدر مگن تِھی ڳئیں جو ݙاہ ورھیاں دی اِیں گھٹ مُد وِچ نمرہ نے ١٧ توں وَدھ ناولز لِکّھے جِنّھاں دے ناں اِین٘ویں ہِن: "پہاڑی کا قیدی"، "مہر النساء"، "سانس ساکن تھی"، "بیلی راجپوتاں دی ملکہ"، "قراقرم کا تاج محل"، "پارس"، "مصحف"، "جنت کے پتے" اَتے "نمل" وغیرہ۔ اِین٘دے توں اںج نمرہ احمد نے کئی مختصر ناولٹ اَتے افسانے وی لِکّھے ہِن جِنّھاں وِچ "ابلیس"، "گمان"، "احمق تماشائی"، "پارس"، "پارس"، "اپنی انگلی"، "حَد"، "لا پتہ" وغیرہ مہان٘درے ہِن۔ سئیݨ اپݨے عمدہ اَتے وَکھرے انداز لکّھت دے حوالے نال ٻہوں مہان٘دری ہِن۔
پڑھݨ آلیاں دا تبصرہ
لکھونمرہ احمد دے سبّھے ناولاں نے عوام وِچ بے مثال دُھم پاتی۔ پڑھݨ آلے آہْ٘دے ہِن جو اِنّھاں دے الفاظ وِچ جادو ہِے اَتے اِنّھاں دے الفاظ دِل کُوں چِھک گِھندے ہِن۔ اِنّھاں دے ناولاں "جنت کے پتے"، "نمل" اَتے "حالم" کُوں لوکاں نے ناں صرف پسند کِیتا جاں جو اِنّھاں وِچ ݙِتّے ڳئے درس اُتے عمل وی کِیتا۔ اِنّھاں دے ناول حالم باوجود حساس موضوع دے، پڑھݨ آلیاں نے پسند وی کِیتا جاں جو اردو فکشن وِچ ہِک سپر نیچرل کہاݨی کُوں دِل تے جان نال قبول وی کِیتا۔
ناول (اردو)
لکھو- جنت کےپتے
- میرےخواب میرےجگنو
- پہاڑی کا قیدی
- مہرالنساء
- سانس ساکن تھی
- بیلی راجپوتاں کی ملکہ
- قراقرم کا تاج محل
- مصحف
- نمل
- حالم
ناولٹ (اردو)
لکھو- حَد
- احمق تماشائی
- گُمان
- ابلیس
- لاپتہ
- اپنی انگلی
- پارس