محسن نقوی سرائیکی تے اردو دا شاعر ہے۔

اصل ناں    غلام عباس

قلمی ناں    محسنؔ نقوی

جٖمنْ        1947ء

وفات      1996ء

اردو تے سرائیکی دے مایہ ناز شاعر محسنؔ نقوی1947ء کوں ڈیرہ غازی خاں وچ پیدا تھئے۔ اردو ادب وچ انہاندا ناں چوٹی دے شاعراں وچ شمار  تھیندے مادری زبان سرائیکی ہوونْ پاروں اوہ سرائیکی شاعری وی کریندے ہن۔افسوس جو اردو تے سرائیکی دا ایہ مہاندرا شاعر 15جنوری1996ء کوں لاہور اچ قتل تھی گٖیا۔آپ دے سرائیکی کلام دی ونکی ڈٖیکھو!

یارو! اے زندگی دا تماشہ عجیب ہے

شاعر مسیح عصر ، محبت صلیب ہے

لفظیں دے بارشیں دی پیمبر ہے چاندنْی

اے چپ چپاتا چندر غضب دا خطیب ہے

آخر نکھرْنْاں پوسی زیارت دے شوق وچ

او شخص میڈٖی اکھ توں زیادہ قریب ہے

کندھی دے کاغذیں تے کریندا ہے شاعری

میڈٖے اداس گھر دا اندھارا ادیب ہے

محسنؔ ہجر دی رات کوں ہنج دی زکوٰۃ ڈٖے

سجھ دی قسم اے، رات ازل توں غریب ہے

ڄم پل

لکھو

دیرہ غازی خاں

وفات

لکھو

١٥ جنوری ١٩٩٦ء

کتاباں

لکھو
  • بندِ قبا۔ 1969ء
  • برگِ صحرا۔ 1978ء
  • ریزہ حرف۔ 1985ء
  • عذابِ دید۔ 1990ء
  • طلوعِ اشک۔ 1992ء
  • رختِ شب۔ 1994ء
  • خیمہ جاں۔ 1996ء
  • موجِ ادراک
  • فراتِ فکر

نمونہ کلام

لکھو

ہر گل وفا دی یاد ڈیویندی ھے چاندنڑی

تیڈے بغیر ظلم کریندی ھے چاندنڑی

_کھل کے نہ ٹال ، حال سنڑا اپنڑے پیار دا

میکوں تاں خیر ھنڑ وی روویندی ھے چاندنڑی

میڈیں اکھیں دے وانگ سخاوت دا شوق _ھس

قبریں تے وی چراغ `بلیندی ھے چاندنڑی

جے سنڑ سگو تاں رات دے پچھلے پہر سنڑو

صحرا دی ریت نال `الیندی ھے چاندنڑی

او `میں توں ایویں بچ کے گزردا ھے شہر وچ

سورج توں جیویں پردہ کریندی ھے چاندنڑی

اینجھا خلوص _کتھ ھے جیکر `میں وی رس ونجاں

پیریں تے سجدے کر کے `منیندی ھے چاندنڑی

"محسن" کوئی تاں اونکوں ڈساوے جو رات کوں

`میں وانگ رل کے اونکوں گولیندی ھے چاندنڑی

جے دل وچ ہوجے دِل وِچ ہووی سٙچ مُحسن

لکھو

جے دِل وِچ ہووی سٙچ مُحسن

جیویں دِل آکھی ، وٙدا نٙچ مُحسن

سٙئے اولے پاوِن اٙکھ والے

نئیں بݨدا سونا کچ مُحسن

میݙا تن ہے برف دی سِلھ وانگُوں

ہِن دِل وِچ بھاہ دے مٙچ مُحسن

ہِک جِیندا گھر کُوں سِکدا پئے

سئے قبراں چونے گچ مُحسن

جے پیار کریں تاں چُپ رہ ونڄ

نتاں مٙچسی ݙاڈھی خٙچ مُحسن

اُوندے پُچھݨ دِیاں ڳالھیں کیا پُچھدیں

تُوں شاعر بݨ ڳئیں سچ مُحسن


اُتھوں او نئیں سُݨدا ڳالھ میݙی

اُتوں لوکیں دی ہچ ہچ مُحسن

کیوں رٙس خُوشیاں دا پِیواں مٙیں

ڳئے زہر غماں دا رٙچ مُحسن

اِیں دٙور دے وِچ جینکُوں یار سٙݙی

او مُشکی نانگ ہئی بٙچ مُحسن

(مُحسن نقوی) [[ونکی:سرائیکی شاعر]]