مائی بھاڳی

مائی بھاڳی (اردو: مائی بھاگی) (انگریزی: Mai Bhaghi) (ڄَمَّݨ دی تَرِیخ: ١٩٢٠ء – فوت تِھیوݨ دی تَرِیخ: ٧ جولائی ١٩٨٦ء) پاکستان نال تعلّق رکھݨ آلی مہان٘دری لوک ڳائیکہ ہَن۔

مائی بھاڳی دی تصویر

حیاتی دا احوال

مائی بھاڳی ١٩١١ء وِچ ضلع تھرپارکر، برطانوی ہند (موجودہ پاکستان) وِچ ڄَمّے ہَن۔ مائی بھاڳی کُوں بھاڳ بھری (بختاں آلی) دا ناں وی ݙتّا ڳِیا۔ اُنّھاں نے گَھٹ عُمر وِچ ای اپݨے پِیؤ دے نال اَواز نال اَواز رَلائی۔ مائی بھاڳی دا تعلّق ہِک اِیہو جئیں غریب ٹَٻَّر میگوار بِیادری نال ہئی جیڑھی ڈیپلو اَتے نیڑے تیڑے دے دِیہاں وِچ شادی پرنیوا دے موقع اُتّے سہرے، لوک گِیت ڳا تے اپݨاں ویلھا لنگھین٘دے ہَن۔ ابتداء وِچ مائی بھاڳی نے ڳائیکی دا فن اپݨی اَماں مائی خدیجہ تُوں سِکّھیا۔ اُوہ اپݨے پِیؤ دے نال شادیاں اَتے تہواراں وِچ اپݨے فن دا مظاہرہ کرین٘دی رئی۔ اِنّھاں دا ناں ١٩٦٨ء وِچ اُوں ویلے منظرِ عام تے آیا جِہڑیلے بھالو (ماروی دے دِیہ) وِچ منعقد تِھیوݨ آلے "جشنِ ماروی" دے ہِک سَوَبّ وِچ اِنّھاں نے اپݨے فن دا مظاہرہ کِیتا۔ اِیں سال شیخ غلام حسین نے اِنّھاں کُوں ریڈیو پاکستان حیدر آباد اَتے پاکستان ٹیلی ویژن تے ڳاوݨ کِیتے سَݙّیا۔ شیخ غلام حسین بین الاقوامی مہان٘در رکّھݨ آلی لوک ڳائیکہ، عابدہ پروین دے پئے ہَن۔ سولھاں ورھیاں دی حیاتی وِچ اِنّھاں دی شادی ہوتھی فقیر نال تِھی ڳئی جیڑھے تھرپارکر دے شہر اسلام کوٹ دے مہان٘درے لوک ڳائیک ہَن۔

مائی بھاڳی نے تھر دے ہِک ٻئے مہان٘درے لوک ڳائیک اُستاد مراد فقیر دے نال اَنجو انج ٻولیاں وِچ ڳاݨے ڳائے جِنّھاں وِچ سرائیکی، مارواڑی، سندھی اَتے برصغیر دے ٻِنّھاں ٻولیاں شامل ہِن۔ اِین٘دے بعد اِنّھاں دی مہان٘در پاکستان دے طول تے عرض وِچ پھیل ڳئی اَتے اِتُّھوں توں نِکّل تے دُنیا دے ٻئے علاقیاں تئیں ون٘ڄ پُڄّی۔ اِنّھاں دی مہان٘در جیڑھا ڳاݨا بݨیا اُوہ "کھڑی نیم دے نیچے تاں ہے کلھی" ہئی۔ اِیہ ڳاݨاں اِنّھاں لوکاں نے وی پسند کِیتا جیڑھے اِیں ڳاݨے دی ٻولی تُوں نا واقف ہَن۔

اعزازات

حکومتِ پاکستان نے موسیقی دے مِدان وِچ اِنّھاں دے شاندار خدمتاں دے نتیجے وِچ مائی بھاڳی دے خدمتاں دے اعتراف دے طور تے اِنّھاں کُوں ١٩٨١ء کوں صدارتی تمغائے حسنِ کارکردگی عطا کِیتا۔

وفات

مائی بھاڳی ٧ جولائی ١٩٨٦ء کُوں ضلع تھر پارکر، پاکستان وِچ فوت تھی ڳئی۔