ماءٻولی مِٹھی سرائیکی دے محبتیاں کِیتے
تبصرہ
لکھومِٹھی ٻولی، مِٹھی سرزمین اَتےِ مِٹھے تے من بھاندے لوک اِنہاں نعمتاں دے صدقے تاں ءِی چمنستاں ءِچ بہار قائم ہِے۔ نیئں تاں خزانواں کُوں آپݨاں وسیب بݨاݙیوݨ ءِچ کوئی کسر باقی رہ ہَئی؟ ملتان شریف تاں خَشبو آں دِی سَرزمین ہِے اَتے خلوص دِیاں روشنیاں دِی نقیب ہِے، محبتیں دِی پَیامبر ہِے، اِتھاں سرائیکی زبان کُوں آسُودگی مِلدی ہِے، شاعری دیاں قندیلاں روشَن تھیندیاں ہِن اَدب سلاسَت ءِچ نِکھار پَیدا تھِیندا ہِے۔ سیئں حافظ ابن کلیم وی اِیں سرزمین دے نِینگر ہِن قدرت نے انہاں کُوں خطاطی دی جِدّت تُوں نَوازِیا ہِے، صحافت دی خُوبُو عَطا کیتی ہے اَتے ہُݨ سرائیکی شاعری دَا لب لہجہ انہاں دے رگ و پے ءِچ سَرائیت کر ڳیا ہِے۔ اِیں صنف ءِچ وِی موضوف کامیابی دے جھنڈے لہراندے ہوئے نظر آندِن، پہلے او صحافی، ادیب اَتےِ خطاط ہَن پَرہُݨ ٻہُوں اڳوّں وَدھ ڳئے ہِن۔ انہاں نے سرائیکی شاعری کُوں نَویں انداز ءِچ پیش کِیتا ہے۔ اَتےِ "جارحیّت" کُوں اختیار کِیتا ہے، بے دَھڑک آپݨاں مُدّعا قلم بَند کِیتا ہِے، اِیناں دی شاعری عوامی مسائل دِی نشاندہی کریندی ہِے اِیں کیتے اِیکُوں عوامی شاعری آکھدے ہیں ابنِ کلیم سئیں دِی شاعری دَا اِے اَنداز نہ صِرف حق و صَداقت دا پیغام ثابت تھِیسی بلکہ سرائیکی شاعری کُوں نَویں خطاط اَتےِ نَوّیں اسلُوب وِی بخشیبی، اِیں کتاب[١] ءِچ مُلاحظہ فرماؤ ابنِ کلیم دا شاعرانہ لب و لہجہ۔!
ٻیا ݙیکھو
لکھوحوالہ پوتھی
لکھو- مضمون از:سئیں علامہ منظور احمد رحمت (مدیر "مدینہ"بہاولپور)۔ از: کتاب: "ہٻڑاس" (سرائیکی وِچ موضوعاتی تے مزاحمتی نظماں)۔ شاعر: ابنِ کلیم احسن نظامی۔ چَھپَّݨ دا سال: جنوری ١٩٩٦ء۔ نشر کرݨ آلے: گُلِ رعنا ادب سوسائٹی[٣] ملتان۔ صفحہ نمبر: ۱۰۔