اعجاز توکل

اُستاد توکل حسین خان دے گھراݨے دے چشم و چراغ تے اردو پنجابی دے نال نال سرائیکی غزل آکھݨ آلے انہاں دی مادری زبان پنجابی ھ پر انہاں دی سرائیکی شاعری وچ اُو پیو ݙاݙے توں آوݨ آلی کافی دی سنڄاݨ ݙسدی ݙیکھو جینکوں انہاں دیں وݙکیں وسیب وچوں چہ تے پورے براصغیر اچ پُڄایا

میݙی سوچیں تُوں انج نکل آئے ہِن

خوش مِزاجی چُوں رنج نکل آئے ہِن

ڈُکھ پچاون کُوئی سوکھی گال نہیں

کِھلدے لفظیں دے ہنج نکل آئے ہِن

آ غماں کُوں سلامِیاں ڈیوُوں

گھوٹ اے گِھن تے جنج نکل آئے ہِن

ڈُکھ اِیہو ھے جو اکھ چُوں پانی نال

خواب وی چار پنج نکل آئے ہِن

سوچ کہیں کُوں وی نئیں چُھوڑیندی پئی

نِکے بالیں دے گنج نکل آئے ہِن

سِک بہوُں ہئی جِنہاں دی تیکُوں او

مِلناں ھووی تاں ونج نکل آئے ہِن

اعجاز توکل