استاد فیض فقیر
1943ء تا2010ء
استاد فیض فقیر سہ زبان شاعر ہن، سرائیکی اردو تے بلوچی زبان اچ شاعری کریندے ہن۔آپ دی مادری زبان بلوچی ہئی لیکن انہاندی ساری حیاتی سرائیکی ایریا سرائیکی ماحول اچ گزری،تہوں سرائیکی انہاں دی روز مرّہ دی بٖول چال بنْ گٖئی۔ایہا ای وجہ ہے جو سرائیکی اچ انہاں زیادہ شاعری کیتی ہے۔’’سک دا سوجھلا‘‘ انہاں دا سرائیکی شعری مجموعہ ہے۔ضلع راجن پور خصوصََا روجھانْ مزاری وچ انہاں سرائیکی ادب کوں فروغ ڈِٖتا۔وڈٖے وڈٖے سرائیکی مشاعرے کروائے، بے شمار شاگرد پیدا کیتے، جنہاں اچوں عبدالجبار نیازی، مختیار احمد قیصرؔ وغیرہ دے ناں قابلِ ذکر ہن۔استاد فیض فقیر ہک درویش صفت انسان ہن ،تہوں انہاں لفظ’’ فقیر ‘‘ اپنْے ناں نال نتھّی کیتا ہویا ہا۔مثلََا آپ دا ہک شعر ہے۔
؎سکاں لہسن سوجھلا تھیسی تانگھاں فیضؔ فقیر رکھی پیوں
(1)غزل
لکھویار جے بنْدا نویہی تاں خار بنْ کے کول وس
ہے خار تو جے خار تیکوں یار بنْ کے کول وس
میں کنوں تکرار کر ، ہر وار کر بیزار کر
ڈٖے سزا مجرم بنْا سرکار بنْ کے کول وس
میں کڈٖاں آکھئے توں کر اپنْی جفا کوں گھٹ سجٖنْ
ظلم کر لکھ وار کر مسکار بنْ کے کول وس
چڑھدے سجھ دے وانگ توں اپنْا ڈٖکھائی جوش رہ
بزمِ یاراں وچ سجٖنْ سنگھار بنْ کے کول وس
دل دا دریا فیضؔ ہے توں چھیڑ خوانی کیتی رہ
پیار الفت نہ نبھا آزار بنْ کے کول وس
(2)غزل
لکھولکھ ڈِٖتے دریا دلی توں دل تے نانواں یار دا
دل دے ہر کونے دیوچ ڈٖسدے پچھانواں یاردا
اَے رقیبو! بے وفائی دا ذکر اوندا نہ کرو
روز تھیندے کول میڈٖے ظلم ٹھانواں یار دا
او جیویں سوچے اوندیاں سوچاں تاں اوندے نال ہن
پر میں کیوں غیریں دیوچ شوشا اُڈٖانواں یار دا
دھاڑ میڈٖی دے اُتے کنسو سُنْے تاں کیوں سُنْے
ایں طرح ول گٖئے میڈٖے گٖل وچ گٖلانواں یار دا
میں اوکوں بھانواں نہ بھانواں من کوں بھاندے او فقیرؔ
پیار کیویں دل کنوں جیندیں بھلانواں یار دا
؎ڈٖہدیں ڈٖہدیں دیداں گٖل گٖن
سک سانول وچ شاماں ڈھل گٖن
٭٭٭