ݙوہڑے
میڈے دل دا میٹر ساڑ دتائے تیڈے حسن دیاں لشکاراں.
اڈ فیوز گئے میڈی زندگی دے، تھیاں شارٹ جگر دیاں تاراں.
تیڈے حسن دے جلوے تک تک تے میڈے سڑ گئے بلب ہزاراں.
ہن آ کے میٹر ٹھیک چا کر، ہن ساہ دیاں تنگ رفتاراں
لگا ونج قاصد میڈے یار کوں آکھ، تیڈا محسن سخت بیمار اے.
ہن نازک گھڑیاں موت دیاں، نالے ساہ دی تنگ رفتار اے.
جے کر سگدائیں تے اپڑن کرن، سدھی نیت چا کر سرکار اے.
ایڈی اوکھی یار شفا کائی نئیں، تیڈے ہک دیدار دی مار اے
رہے تانگھ تصور نظراں وچ کہیں دور دراز بدل وانگوں
ریہا بلدا سینہ ہجر دیوچ کہیں دُھپ دے سڑدے تھل وانگوں
ہنجوں اکھیاں دی درسال وچوں ریہے لُڑھدے ہاڑ دی چھل وانگوں
ایویں نہ شاکر شالا کل گذرے جیویں اج گذری ھے کل وانگوں
میکوں اَپڑیں ذات وِچ ضم کر ڈے
ہر ذات کُوں وَلدا مِیں ڈیساں
تُوں کائیں دے نانویں سَڈ ماریں اَدھ رات کُوں وَلدا مَیں ڈیساں
توڑے سَر تیں ڈُکھ دے جَھڑ ہووِن برسات کُوں ولدا مَیں ڈیساں
ہِک تُوں معصوم دا سئیں بنڑ پُو کائنات کُوں ولدا مَیں ڈیساں