یاسر اُچوی

یاسر اچوی سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

نمونہ کلام

شعر

تیکوں یاسرؔ بارش بھمدی ہئی

اڄ ݙیکھ آ ساوݨ اکھیاں دے

شعر

میکوں لڳدے جو مرض ودھ ڳیا ہے

دواٸی نٸیں ݙیندے تے حوصلہ ݙیندن

شعر

رب ملاوے تاں ڳال ٻئی یاسرؔ

جین٘ویں نکھڑیوں ولا نی مل سڳدے

شعر

اساں یاسر ٻیر تے ٹنگیا

ململ دا ہئیں کپڑا

تیݙو واپس ول وی آئے تاں

ثابت کائناں ولسوں

نظم

یاسر اچوی دی نظم # کنڄری #

ہک کنڄری دی عشق کہانی

ہک شاعر دی یار زبانی

سنڑدو جیکر ڳال کوں ٹوراں

کنڄری دے کل حال کوں ٹوراں

ہک ہٸی کنڄری غضب دی سوھݨی

ہک سوھݨی تے ول من موھݨی

چندر اوں اڳوں پھکا لڳدا

ݙہدیں متھے ٹکا لڳدا

پیو ماء دی او ہکا دھی ہٸی

پیو ما ݙیکھ تے پوندا جی ہٸی

راتیں جاہ جاہ نچے ڳاوے

اپڑاں لکھیا رزق کماوے

ھک دفعہ دی ڳال ہے یارو

ڳال نیں گال کمال ہے یارو

ھک جاہ ونڄ اوں جھمر ماری

ھک ڳھبرو دی دل ڳئی ہاری

کنڄری دا ایں عاشق تھیا

کنڄری پچھوں گھر تٸیں ڳیا

کنڄری کوں او ونڄ تے ملیا

دل وچ عشق دا باغ جو کھلیا

دل دا سارا حال ݙتوسی

ہس کرݨی جو ڳال کتوسی

آکھیس تیں بن سب ھر ویساں

توں نہ ملیوں میں مر ویساں

ہار ہنجھوں دے پووݨ لڳا

ھال ڳال تے رووݨ لڳا

کنڄری اوندیاں ڳالھیں سݨ تے

خوش تھٸی اپݨا بنرا چݨ تے

پلکیں توں ھک ھنجھ وی ڈھہہ ڳٸی

کنڄری نہ او کنڄری رہ ڳٸی

اوڑک زہر دے گھٹ کوں پی ڳئی

یعنی انت محبت تھی ڳئی

پیت دے چولے سیوݨ پٸے ڳے

قسماں وعدے تھیوݨ پٸے ڳے

ڳھبرو آکھیا وسدی راہویں

اینویں کھلدی ہسدی راہویں

ڳال کراں ھک رنج نہ تھیویں

نال ٹریں تاں انج نہ تھیویں

میݙے نال نکاح توں کرتے

فی الحال توں ٻہہ ونڄ اپݨے در تے

پیو میݙے دا وݙا ناں ہے

غیرت ساݙے در دی چھاں ہے

پیو کوں ونڄ کل حال میں ݙینداں

ھر ھک رنگ وچ ونڄ منوینداں

شر یا خیر وی تھی سڳدی ہے

دیر دبیر وی تھی سڳدی ہے

ونڄ تے گھر میں ٹک نہ پوساں

تیݙے در تے جنج گھن اوساں

تیکوں کوٸی اعتراض تاں کاٸنی

نال میݙے ناراض تاں کاٸنی

کنجری آکھیا کوٸی شر کاٸنی

توں میݙا تاں کوٸی ݙر کاٸنی

تیݙے نال میں پیار کتے می

ونڄ تٸیں تے اعتبار کتے می

ھھبرو آکھیا ٻٸی ھک ڳال اے

ڳال وی میݙی منت نال اے

میݙی ڳال کوں دل تے رٹ ݙے

اڄ توں نچݨ ڳاوݨ سٹ ݙے

جو منگسیں او ملسی تیکوں

کھوٹا نہ پٸی سمجھیں میکوں

کر قربان جو تن من دھن ڳئی

کنڄری ساریاں ڳالھیں من ڳئی

جھٹ کھن دا نہ رولا پیا

کنڄری نال نکاح تھی گیا

کجھ ݙینہہ کنڄری کول گزاریس

کنڄری اپݨا سب کجھ واریس

گھبرو انت اجازت منگی

چار ݙینہاں دی مہلت منگی

آکھیس اپݨے گھر ھݨ وینداں

پیو ما کوں میں ونڄ منوینداں

کجھ ݙینہہ بعد جو گھبرو ولیا

کنڄری کوں ھا ݙر جو ٹلیا

ھولے ھولے لب کوں چولیا

گھبرو کنڄری نال ھے بولیا

آکھیس ڳال میں ٹور تاں آیاں

ما دے کنیں سور تاں آیاں

پیو میݙا کجھ وقت تاں لیسے

ما میݙی دی گال منیسے

خیراں تھیسن غم نہ کر توں

پلکاں اپݨیاں نم نہ کر توں

میں ھݨ واپس گھر ݙو وینداں

تیکوں ول پیا منت لینداں

ݙیکھیں نہ پٸی حوصلہ ھاریں

دل وچ جیت دا نعرہ ماریں

ساݙی جھوک تے نچدی رہ ڳئیں

کیہڑی اکھ توں بچدی رہ ڳئیں

مد گزرے کجھ بول نہ مارن

لوک وی تیݙی شکل وسارن

ایہو آکھ تے ڳھبرو ٹر پیا

کنڄری دے دل ݙر وی سر پیا

ڳھبرو گیا ول نہ ولیا

آس امید دا باغ نہ پھلیا

کھا ڳیاں اونکوں جگ دیاں ریتاں

کیویں آن پلیندا پیتاں

ما آکھیس ھݨ بس کر دھیا

ایں چکریں وچ ککھ نی رھیا

دل تیݙا کیوں پیار ݙو تنڑیا

کنڄری کیتے عشق نٸیں بنڑیا

بکھ چا گھر وچ پٸے او رولے

پیو ما سودھی ہتھ مکولے

کنڄری اونکوں وقت بݨایا

جگ دیں ریتیں ظلم کمایا

یاسر انت ایں ݙکھ توں مر ڳئی

کنڄری تھی تے بکھ توں مر ڳئی

(یاسر اچوی)

غزل

تیڈی طلب دی اجاں وی سانول جو سینے بھاہ ھٸی مچی ودی ھے

پتہ نٸیں کتنی گزار گٸے ھٸیں پتہ نٸیں چوکھی بچی ودی ھے

میں دل دے اندر کوٸی گال رکھ تے سجنڑ بنڑانونڑ دا کاٸنی قاٸل

ڈسا ڈے توں وی جے تیڈے اندر کوٸی گال کوڑی سچی ودی ھے

اساں نہ ھک بٸے کوں وسروں مر تے تاں ول کوٸی شاید کمال تھیوے

جو عاشقیں دی نظر دے اندر اجاں اے یاری کچی ودی ھے

نہ ھیر رانجھے کوں راس بیٹھی تےنہ پنل کوں ہنڈھایا سسی

کوٸی ھک تاں اینجھا ڈسا ھاں جینکوں اوندی محبت پچی ودی ھے

اساڈے ہتھاں تے پیراں والے چڑھیا ھے چھالیں تے اینجھا رنگ سٸیں

جو جہڑا ڈھدے ھے آھدا یاسر غضب دی مہندی رچی ودی ھے