گلشادؔ قادری
گلشاد قادری (اصل ناں فیض بخش ) 1924ء کوں رانا محمد یار نون دے گھر موضع مقیم پور تحصیل شجاع آباد اچ پیدا تھئے ،آپ دی ابتدائی تعلیم پرائمری تک ہئی ، پیشے دے اعتبار نال آپ زمیندارہ کریندے ہن، اسلامی تعلیم نال رغبت رکھدے ہن تہوں مذہبی محفلاں اچ آون ونجن دی برکت نال آپ کوں نعتیہ شاعری دا شوق پیدا تھیا تے ول ساری حیاتی آپ نعتیہ شاعری لکھدے تے نعت خوانی کریندے رہ گئے۔گلشادؔقادری صاحب بنیادی طور تے نعت گو شاعرہن، لیکن جھوک اخبار اچ چھپن آلی آپ دی ہک غزل میکوں چونکا ڈتا،میں حیران رہ گیم جو ہک نعت گو شاعر دی شاعری وچ اتنا مجاز ،اتنی رومان پسندی،کیاہی بات ہے ،آؤ آپ دی اوہ غزل تساں وی پڑھ کے ڈیکھو!
(1) غزل
لکھوہک بئے دے سانول رخ اتے دیداں ٹکا ڈیکھوں بیٹھے
سانگے خدا جوڑے ایویں، بن دلربا ڈیکھوں بیٹھے
ہے پیار دا پیارا شغل ہک توں ہوویں ہک میں ہوواں
خلقت کنوں انج تھی کرائیں سب کجھ بھلا ڈیکھوں بیٹھے
رُلدے جیکر تاں رُل ونجے ، کم کار سارا ٹھپ رکھوں
اکھیں ملا اکھیں دے وچ اکھ دی ادا ڈیکھوں بیٹھے
شالا خزاں توں بچ ونجے الفت بھریا پودا ایہو
چلدی سداگلشن دیوچ پیاری ہوا ڈیکھوں بیٹھے
آکھیا تاں ہا کل میں تیکوں جانی جدائیاں ٹھیک نئیں
ساڈا ہے بس ڈیکھن ایہو روح دی غذا ڈیکھوں بیٹھے
تلخیاں بھانویں دڑکے ہوون،ہِن پیار دے حصے دیوچ
منظور ہن سارے تیڈے کڑوے الا ڈیکھوں بیٹھے
دشمن بھانویں سڑ بھج مرن گلشادؔ ساڈے پیار توں
کہیں غیر دی ہے غرض کیا، مکدی مکا ڈیکھوں بیٹھے