ڄام عاشق حسین اسد
ڄام عاشق حسین اسد سرائیکی شاعر ہے۔ رحیم یار خان نال تعلق ہے۔
نمونہ کلام لکھو
ساݙے پیریں وچ جولان لکھو
ساݙے پیریں وچ جولان
ساکوں ݙیکھ زرہ جندجان
اساݙی لاش تے حاکم نچے
ساݙی وسوں قبرستان
ساݙے ذمے ھر دم لگدے
کرے کوئی بھانویں نقصان
ساݙی لاش تے سیاست کرن
میݙے وسبے دے اے خان
اساکوں پانی وی نی ملدا
نیں منگدے سگریٹ پان
اساں اپنے دیس دے قیدی
اساݙا ناں بلوچستان
اساکوں بچڑے وی نی لبھدے
ساݙی کیا پچھدیں گزران
ھر عید تے ماتم ھوندن
خود ݙہدے رب رحمان
ساݙی سونے وانڳوں دھرتی
اینکوں لٹیا۔ مسلمان
اساں لب وی جیکر چولوں
ساکوں ݙکھڑے تھیندن دان
توں ݙکھ بلوچ دے لکھدیں
ودھے اسد تیݙی شان
شاعر جام عاشق حسین اسد
ساݙیں جھڳیں کوں لکھو
ساݙیں جھگیں کوں بھاہ لگ گئی ساݙے نصیب ھرگئے ہن
کہیں نی ݙکھ ونݙایا چا توڑیں بچڑے جو مر گئے ہن
ھا بکھ دا خوف وستی وچ تہوں لݙ تے ونجن کیݙے
سکھی روزی خدا ݙیوے چھوڑی ہیں سانگے گھر گئے ہن
میݙے وسبے کوں لاشیں دے اے تحفے دان تھیندے ہن
ایجھا ظلمت دا سجھ ابھریئے ایتھاں دے لوک ݙر گئے ہن
ایتھاں قابض جو ڳودے ہن مارو بندوق بھرتے سائیں
ساݙیاں نسلاں ودیاں رلدین تھی بیلے بیٹ بر گئے ہن
ایہو جہیں موت مرن توں ھے بہتر حق تے مر پووں
میں نوحہ گر ھاں دھرتی دا میݙے الفاظ ٹھر گئے ہن
اساں ھک بے دے ݙکھ کوں وی نسے اپنا جوݙکھ سمجیا
اسد عقلوں جو اندھے ہیں ماریے ہیں سانگے در گئے ہن
شاعر جام عاشق حسین اسد
ابا میکوں لکھو
ابا میکوں جتی گھن ݙے کپڑے عید تے پیساں
ھار سنگار میں کرتے ابا ماسی دے گھر ویساں
کل تاں میکوں خان دے گھروں لتھے کپڑے ملین
اوھے تاں میکوں سوھݨے لگدن ویرن کوں پویساں
ابا تیݙی غربت ݙیکھ تے ھاں ماندہ تھی ویندا ھے
خان دے گھر مزدوری کرتے تیݙے قرض لہیساں
ھݨ تاں ابا چھوٹی ھاں میں میݙے لاݙ تاں منیے کر
جݙاں میں ول وݙی تھیساں تیکوں ناں اکھیساں
ابا چاچے کھدو کل تاں شئے دے دانے ݙتے ہن
شئے دانے ویچ تے ابا مہندی گھن تے لیساں
تیݙا پٹکا اچا تھیوے میں گھولی دی خیر اے
جتھاں ٹور چھوڑیسیں ابا اتھاں ٹری ویساں
تیݙا سچ سمجھاون اسد میکوں بھلسے کائیناں
تیݙیاں گالھیں ھاں نال لاتے سینے بدھی ویساں
شاعر جام عاشق حسین اسد
اساں تیݙی سک دے لکھو
اساں تیݙی سک دے سمندر نی ڳولیے
مسیتاں نی ڳولیاں تے مندر نی ڳولیے
اساکوں تاں رازق تیݙے رزق رولیے
اساں تیݙیاں حوراں قلندر نی ڳولیے
اساݙے تاں پیریں دے چھالے ڳواہ ہن
تیݙے پچھوں اپݨے اساں گھر نی ڳولیے
اساں تیݙی سک کوں عبادت سمجھدو
تیݙی سک سوا بئے کوں منظر نی ڳولیے
تیݙے ہتھ کوں چم تے ساݙی تریہہ مکسے
اے روھی دے ٹوبھے اساں تر نی ڳولیے
میݙے درد کوں لوک شاعری سݙیندن
تیݙے خاب اکھیں تے اکثر نی ڳولیے
تیݙے روح دی رونق تے بھجدے ودے ھاں
اسد تیݙے کولوں بے۔ بہتر نی ڳولیے
شاعر جام عاشق حسین اسد
ساݙے کیتے لکھو
ساݙے کیتے ݙاݙھے ہن پے اے مخدوم وی سارے
مرشد جان تے جتیاں جوڑن ساݙے لوک وچارے
جیکر کوڑ تے سچ وی اساں سائیں کوں مونہہ تے آکھوں
رنج تھی ویندے مرشد ساݙا ݙیکھدوں ݙینھ دے تارے
سائیں دا محل اساکوں ہن تاں ݙین دا گھر تھی لگدے
اساݙے پیو ݙاݙے دی رت وچ اسریے محل منارے
تیݙا سائیں اے میݙا سائیں اے آکھے دنیا ساری
خوف دا ایجھا منظر ہوندے لیندوں ݙر توں نعرے
سائیں دے محل دے نال اساݙے کچے گھر وی ہن پے
جتھاں ھرھک خواہش کوں پے روز تھپیندوں گارے
جیویں کرے سائیں دی مرضی ابا ایویں اھدے
توں نہ لکھیں میݙا بچڑا سائیں دے کجھ وی بارے
اسد چھوڑ غلامی ݙیسوں سکھ دا ساہ تاں ملسے
تھیسے دل دی خواہش پوری خاب چڑھیسوں کھارے
شاعر جام عاشق حسین اسد