وکھری شاعری، پورھیا رمضان آرائیں
ایں رات میں یارو ایہا نندر لَدھی ھے
ہݨ لڳدا ھے آزادی دا سجھ کانے تے چڑھ آئے
وسݨیک میݙی جھوک دے سرچاتے الیسن
پیشانیں توں لہہ ویسے سیاہ رات دی کالک
اکھیں دے وِچالے کُئ چندر آن ابھرسے
اوں چندر وچالے ہوسے آزادی دی سوجھل
ظالم دیاں اوں سوجھل توں
ویسن اکھیں چُندھاوَل
دھرتی میݙی تے
ول کوئ محکوم نہ رہسے
کوئ مظلوم نہ رہسے
ایں رات میں یارو ایہانندرلَدھی ھے
رُلدےہویے ݙٹھِم
وقت دے اے سارے شہنشاہ
کنبدےہویے ݙٹھم
اُچے مَحلات دے کِنگرے
بُھردیاہویاں ݙِٹھِم اے فلک بوس دِواراں
ڈَہندے ہویے ݙِٹِھم
اے محل دے سبھےفانوس
ایں رات میں یارو ایہو خواب ݙِٹھا ھے
ایں خواب دی تعبیر ہئ ہر
اکھ تے نِشابُر
آزادی دا
ہݨ عکس پیا ݙسدا ھے چُدھاروں
پورھیا رمضان آرائیں