نسل
پہلا منظر
لکھوگھاٹا جنگل ھا شکاری ایں سوچ تیں ایں جنگل اچ پیٹھن جو اتھو شکار لبھنڑ سوکھا ھا ۔ شکاریں آپڑیں گھوڑے تیکھے کر ڈتن ، تھوڑی دیر بعد انھیں دی نظر ھک شیرنی تیں پئ ھے جیرھی آپڑیں نکے بالیں کوں کھیر پلیندی پئ ھئ ، شکاری صرف شکاری ھوندے تیں اوندا مقصد صرف شکار ھوندے ۔انھیں نیزہ سیدھا کرکے شیرنڑیں تیں حملہ کر ڈتا شیرنڑیں آپڑیں بالیں دو ھک دفعہ ڈیٹھا تیں شکاریں توں بچنڑ واسطے اوں آپڑاں پورا زور کٹھا کر کے بھجنڑ شروع کر ڈتا ۔
ڈوجھا منظر
لکھوبغلا اُڈدا ویندا ھا جنگل دے اتوں اوندی اکھ نے اینجھا منظر ڈیٹھا جیرھا نا قابل اے یقین ھا اوں ڈیٹھے ھک ھرنی شیر دے بچیں کوں کھیر پلیندی کھڑھی ھئ ۔ بغلے سوچے یار اے تاں ھک بے دے جانی دشمن ھن ۔اے کیا ماجرا ھے ۔ آخر اوں ھرنی کنیں پہنچ کے اے سوال کیتا ۔ ھرنی جواب ڈتے ۔پہلے توں کھیں نال وفا کر پچھیں اے گال پچھیں جو میں شیر دے بچیں کوں کیوں کھیر پلیندی کھڑھی ھاں۔
تریجھا منظر
لکھودوستو بغلے کھیں نال وفا کرنڑ دا پکا ارادہ کرکے اُڈ پیاء کھیں ڈینھ بعد بغلے ڈیٹھے جو ھک چوھا پانڑیں اچ بڈدا کھڑا ھا ۔بغلے سوچے اج وفا کرنڑ دا بھترین موقعہ ھے اوں جلدی جلدی چوھے کوں پانڑیں اچو کڈھیا ۔ چوھے آکھیے یار بھوں سردی لگدی پئ ھے میکوں پریں اچ لُکا بغلے اوکوں پریں اچ لکایا ۔ تھوڑی دیر بعد جیرلے بغلے اُڈنڑ دی کوشش کیتی تاں اے پتہ لگے جو پر کائینی او چوھا ٹُک گیا ھا ۔ بغلا بھوں مونجھا تھیاء ۔ جو چنگا وفا دا صلہ ملیے ۔ اوں ولا ھرنی کوں ملنڑ کیتے پیدل سفر کیتاء اے جواب گھنڑ پہنچا جو وفا کیا ھوندی ھے ۔۔جڈاں اوں ھرنی کوں سارا حال حویلا ڈتا ھرنی اوندی گال سنڑ کے کھل پئ تیں آکھس وے کملا بغلا وفا ضرور کر مگر ۔۔۔۔ نسل وی ڈیٹھی کر ۔۔
.
