میں کھیر دھوتا کھرا دیہاتی

میں کھیر دُھوتا کھرا دیہاتی

رحمت دا پہلا فرشتہ آسمان توں زمین تیں لہندے اوکوں ڈیکھ کے ساڈے کُکڑ بانگاں ڈیندن کُکڑ دی پہلی بانگ نال ساڈے گھر دے بزرگ سجاک تھی کے رب دے حضور سجدہ کریندن ۔بڈھڑی اماں اج وی کھٹڑے دے پاوے نال رسی بدھ کے مٹی کھیرکیندی ھے اُوں َمٹی دے گُھبگار تیں ساڈی نندر اُکھڑدی ھے، ساڈے نکڑے وڈے مونھ دوھ کے اماں دے آشو پاشو بہندن رات دی بچی ھوئ روٹی تیں مکھنڑ دا لیپ لاء کے ناشتہ کریندے ھئیں ۔مٹی دے ججھرے ءچ چھاء لسی پی کے کم کار دو روانہ تھیندے ھئیں، مال ڈنگر دا بھوں ٹُوکا کرکے جڈاں بھوری منجھ کوں ڈھنگا گھتیندے ھئیں اوندی عادت ھے اُؤ ساڈو مونھ کرکے آپڑیں کھیر دیاں دھاراں منگدی ھے، اساں کھیر کوں نور منیندے ھئیں ایکوں ویچنڑ گناہ سمجھدے ھاسے پَر پیٹ دا دوزک بہوں اُوترا ھے ایکوں بھرنڑ کیتے نور وچیندے ھئیں، اج وی ساڈے ڈُکھ سکھ سانجھے ہن اساں ہر دی شادی تیں خوش تھی جُھمراں پئیندے ھئیں گھوٹ آلے گھر ساڈیاں تریمتیں ادھی رات تئیں سھرے گاندئن، ساڈا ھمسایہ کڈھائیں بُھکا نیں ُستا جیرھی رب ڈتی ھے ونڈ کے کھاندے ھیں، اج وی ساڈے اٹے ءچو ھمسائ دیگڑی بھر کے ادھارا اٹا گھن ویندی ھے،پیالے ءچ گھیو ادھارا منگدے ھئیں، ہتھ دی تلی تیں چاہ دی پتی چاء ویندے ھئیں، مٹی دی کُنی ءچ ۔بھاجی۔(سالن) پکدی ھے، بھاجی وٹاونڑ وی کائینسے بُلھیے میکوں اُو بال جان کنیں پیارا لگدے جیرھا نمانڑی شکل بنڑا کے آدھے ابا اے بھاجی نیں کھاندا وٹوا ڈیو، ساڈی وساخ تیں کھجی آلے تڈے تیں حقہ تماخوں لاتھے،ساکوں در دروازے بند کرنڑ دا چنتا نیں ھوندا وساخ ویڑھا محلہ سانجھا ھے، مہمان کوں رب دی رحمت سمجھدے ھئیں سارے سجنڑ رل کے مہمان نال کھل بٹ مریندے ھئیں، ھمسائے دے بُڈھڑے پیؤ ماء دی فوتگی تیں اگر روندے نسے روونڑی شکل ضرور بنڑا بہندے ھیں.

جھوک ہنمباہ کوں گارا لیپا کرنڑ لُو ونگار کریندے ھئیں جھوک دے مالک کنوں چاول کھاندے ھئیں، کہیں پُوں پُوں آلے کنیں سیویں آلا قُلفہ کھاندھے ھئیں، ساڈیاں ریتاں رسماں سچیاں ہن، ساڈے پیار محبت وکھرے ھن، اج وی یار دی یاری لُو سولی چڑھدے ھئیں،سنگھت پلیندے ھئیں بغیر کہیں لالچ دے کیوں جو اساں کھیر دھوتے کھرے تیں سچے دیہاتی ھیں،،،، جمیل بلوچ