مومن خان مومن
مومن خان مومن (پیدائش:1800ء— وفات: 14 مئی 1851ء) دبستان دہلی نال تعلق رکھݨ والے اردو زبان دے مشہور شاعر تے مرزا غالب دے ہم عصر ہن۔ مومن خان ناں تے مومن تخلص ہئی۔ والد دا ناں غلام نبی خاں ہئی۔ مومن دے ݙاݙا سلطنت مغلیہ دے آخری دور وچ شاہی طبیباں وچ داخل تھئے تے حکومت توں جاگیر وی حاصل کیتی۔ مومن بچپن ہی توں ذہین ہن۔ حافظہ بہت اچھا ہئی۔ چنانچہ عربی و فارسی، طب، نجوم تے موسیقی وچ جلدی کمال حاصل کر گھدا۔ اصناف شاعری وچ قصیدہ، رباعی غزل، ترکیب بند، مثنوی سبھے تے طبع آزمائی کیتی ہے۔ دلیبتوں پنج مرتبہ ٻاہر نکلے مگر وطن دی محبت نے اپݨی طرف چھک گھدا۔ مومن نہایت آزاد مزاج، قانع تے وطن پرست ہن۔ امراء تے روساء دی خوشامد توں انہاں کوں سخت نفرت ہئی۔ ایہا انہاں دے کردار دی ہک نمایاں خصوصیت ہئی۔ مومن دی یادگار ہک دیوان تے چھی مثنویاں ہن۔ 1851ء وچ اپݨے کوٹھے توں ڈھے کے وفات پاتی۔
