قمر ریاض ہنجرا
جھار قطار اڈار اساڈی دین پناہ دربار اساڈی
پیوء دی شفقت دی چھاں ہووے یا ونڑ دی مٹھی چھاں ڈوہیں کوں کوئ نئ بھل سگدا.ایویں ہی اگر پیوء قبر اچ پہنچ ونجے یا ونڑ قبرستان اچ تھیا کھڑا ہووے ڈوہیں دا رشتہ ہکو رہندے.ٹھڈا ت مٹھا. موت، دشمنی گھٹیندی ت محبت مکیندی ہے. مر گئیں دےتنازعے مک ویندن.ایویں ہی سرائیکی شاعر دا رشتہ ڈوہڑےنال پیوء تے ونڑ آلا ہے.کوئ سرائیکی بیلٹ دا شاعر اس وقت تک شعر نئ آکھ سگیا جب تک اوں منڈھ ڈوہڑے نال نہ بدھا ہووے. سرائکی صدارتی ایوارڈ یافتہ شعراء کوں ڈیکھو، ثانی فرید کوں یا شاکر مہروی صاحب مرحوم کوں.میڈے ہتھیں موجود کتاب میڈی وسوں دے واسی استاد شاعر دا پہلا پوریہا ت عشق دا پہلا ورقہ ہے.انہیں دی کتاب اچ ڈوھڑا، کافی، غزل ت نظم اپنی پختگی دا آپ ثبوت ہے.انہیں دا کلام روایت دی عکاسی تے جدت دو سفر کریندا ہویا نظردے پر انہیں دا مخصوص اسلوب ادب اچ ہک نواں راہ ڈکھلیندا پۓ. لوظیں دی چونڑ تے ول ونڑت ڈوهیں شاعر دی زبان دانی وچ مہارت پرکھنڑ دا ذریعہ ہن.ت جیہڑےشاعر دی کتاب میڈے ہتھ اچ ہے اے اپنڑی ماء بولی تے عبور رکھدے.ایویں لگدے ماء بولی ایکوں ڈھاک تے چا کے شعر لکھویندی رہ گئ ہے تے اپنڑے سینے سندھ مار کے لوظ کڈھ کڈھ کے ڈیندی رہ گئ ہے.میکوں لگدے عقیدت دی مسیت اچ با وضو وڑن آلا شاعر عقیدے دے موتی چنڑ تے شعر لکھدا بیٹھے. قاری کوں اےشعر تصوف دی دنیا اچ گھن ویندن جتھو ولنڑ دل نئ کریندا. جتھاں محبت دیاں ہوائیں گھلدیاں کھڑین جیہڑیاں نفرت دےپتریں کوں ڈھوا سٹیندین، ایمان دی حرارت انگیز دھپ ہے جیہڑی روح کوں ایمان دی گرمی تاں ڈیندی ہے پر سڑنڑ نئ ڈیندی. ایں شاعر دی شاعری صرف ادب براۓ ادب نئ.ہک سنیہا ہے جیندی کو کرنڑ آلا سدھے رستے لگسی. سرائیکی اچ اینجھی شاعری اج تئیں نئ کیتی گئ. نہ ہی مستقبل اچ کوئ نظردے.اے شعر نئ ہک مشن ہے.لفظیں وچ ایویں غنایت ہے کہ پتہ لگدے کتاب دے صفحے نئ کوئ گیرا ہے جیهڑا خواجه فرید دیاں کافیاں گاندا کھڑے ت ول جیهرلے کتاب دے ٹائٹل دو دید ویندی هے تاں پته لگدے واقعی میڈے هتھ اچ کتاب هی "خمرے" هے... ریاض قمر هنجرا سرائیکی ادب تے احسان کیتے وے... جیندے رهوو شالا. آمین (قمر ریاض دی ہک کتاب دے بارے وچ لکھت از منصور شانی)