فیض بلوچ
فیض بلوچ سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔
ڄم پل
لکھوظاہر پیر نال تعلق ہے۔
نمونہ کلام
لکھوپیر کھنڈایم تاں چادر تکلیف ݙتی
غربت تئیں میکوں اکثر تکلیف ݙتی
سوٹی کھس ٹر پئے مسکین نماݨیں دی
میں بݙھڑے کوں ھر نینگر تکلیف ݙتی
ذال دے آکھے لڳ تے بولݨ چھوڑ ڳئیوں
پتر آ جگ تے جیویں پر تکلیف ݙتی
آوݨ ویلھے دنیا کتنی سوھݨی ھئی
ویندیں تاں ھر ھک منظر تکلیف ݙتی
تیݙے بدل ونجݨ دا درد مریندا ھا
اے نہ سمجھیں جو خنجر تکلیف ݙتی
لٹݨ دے وچ اپݨیں غیر سبھے ھک ھن
کہیں باھرو تے کہیں اندر تکلیف ݙتی
پکھڑو گھر ݙو ولدے ݙیکھ تے رو پئی آں
ݙینہہ تے رات توں ودھ دیگر تکلیف ݙتی
فیض تیکوں پرکھݨ وچ واقعی بھل تھئی اے
دل شیشہ تے توں پتھر تکلیف ݙتی
غزل
لکھودرد توں آشنا تھی ڳیاں
ڈیکھ تئیں باجھ کیا تھی ڳیاں
تیڈا سنگتی وی کوئی نی ریھا
میں وی بے آسرا تھی ڳیاں
میکوں شاھی دی کیا لوڑھ ھے
تیڈے در دا ڳدا تھی ڳیاں
کیوں طبیب آ جھجھکدا بیٹھیں
آکھ ڈے لادوا تھی ڳیاں
تھی تے آزاد زندگی کنوں
کہیں دے غم توں رھا تھی ڳیاں
اج ولا یاد کہیں دی ستائے
اج ولا بے مزا تھی ڳیاں
یا میڈا یار او نی ریھا
یا تاں میں بے وفا تھی ڳیاں
اوپری ڈسدی ھے زندگی
تئیں توں مایوس کیا تھی ڳیاں
فیض کیا غرض دنیا دے نال
بس تیڈی یاد دا تھی ڳیاں
فیض بلوچ
غزل
لکھونانگ فراق دے سینے اتے دنگے ھن
رب آ میں تاں سکھ سجنڑاں دے منگے ھن
تونڑیں جو غربت دے ھتھوں ڈنگے ھن
اھدن لوک پرانڑیں ڈاڈھے چنگے ھن
چندر لہا آونڑ تاں وس وچ کائیناں ھا
تئیں کنڑ پپلی نال ستارے ٹنگے ھن
میڈی وستی کال ریہے نت خوشیاں دا
میڈے وانگوں سارے بکھے ننگے ھن
اوں ڈینہہ خون دیاں ھنجوں کیریاں ھامی میں
میندی نال جڈاں تیڈے ھتھ رنگے ھن
میڈی بھینڑ دے سر تے بوچھنڑ کائیناں ھا
میڈے یار کھنگھورے مار تے لنگھے ھن
فیض میڈے لیکھاں وچ کالی رات آئی اے
میڈیں اکھیں خاب ڈٹھے ست رنگے ھن
فیض بلوچ
غزل
لکھوتیڈی مونجھ سانبھ ڈیکھاں تیڈے درد پال ڈیکھاں
تونڑیں آپ بھوگ بھوگاں تیکوں خوش نہال ڈیکھاں
ھاں عجیب کشمکش وچ جو کراں تاں کیا کراں ھنڑ
تیکوں اپنڑیں ڈکھ سنڑاواں یا تیڈا جمال ڈیکھاں
کوئی رب سبب بنڑاوے او وی وقت کاش آوے
میڈے سامھیں بیٹھا رھویں تیکوں سال سال ڈیکھاں
توں ستم دی انتہا کر میں صبر دی حد مکانواں
توں میڈا کمال ڈیکھیں میں تیڈا کمال ڈیکھاں
اے وی ھے وڈی بیماری نہیں مکدی مونجھ ماری
تیڈا چولا چا تے چماں تیڈی پا تے شال ڈیکھاں
میڈا فیض پورھیا ترکہ میڈی اکھ دا نور ھیں توں
کہیں بئے ڈو جندڑی مانڑیں میڈی کیا مجال ڈیکھاں
(فیض بلوچ)
غزل
لکھوتیڈی در تے دستک کائناں ھوندی ھئی۔
ساڈے سینے دھک دھک کائناں ھوندی ھئی۔
عشق دلالی وچ ونج تے منہ کالے تھئے۔
پہلے منہ تے کالک کائناں ھوندی ھئی۔
ما بولی تاں ڈھیر پرانڑی ھے لیکن۔
ورھیاں پہلے اجرک کائناں ھوندی ھئی۔
نینگر وڈکیں دے دڑکے کوں سنڑدے ھن۔
بحث مباحثے بک بک کائناں ھوندی ھئی۔
عورت وچ مکاری دا وی عنصر ھا۔
پر سڑکیں تے ناٹک کائناں ھوندی ھئی۔
ساڈی وستی سارے پھل گلاب دے ھن۔
ساڈی وستی وچ اک کائناں ھوندی ھئی
نا محرم ڈو اکھیں کائناں ڈھدیاں ھن
چنری وی پیندی چک کائناں ھوندی ھئی۔
اینجھا وقت تیڈے دیوانیں ڈٹھا ھے
پیونڑ لیئوں سپرے ڈھک کائناں ھوندی ھئی
تیڈے ملنڑ توں بعد دے ویکے وات آیوں۔
فیضنڑ جندڑی ایں کک کائناں ھوندی ھئی۔
فیض بلوچ