فیضؔ بلوچ دی شاعری، پورھیت: رمضان آرائیں
خطیب ممبر تے کوڑ ماریئے ۔
تے میکوں شک ھے۔ جو ایندیاں گالھیں۔
سبھے سچیاں نئیں۔۔
خطیب اھدے جو جیڑھا گستاخ ھوسے رب دا۔
گناہ کریسے۔
اونکوں خدا بھاہ دے وچ سٹیسے۔
ھزار لکھاں کروڑ سالیں تئیں سڑدا رھسے۔
تے پچھلے جمعے وی اے ڈسیا ھس۔
جو ما دی ھستی توں ڈھیر زیادہ۔
او اپنڑیں بندیں تے مہربان ایں
سمجھ نی آندی جو پتر بھانویں۔
زمانے سارے دا لچا ھووے۔
کڈاھیں اماں دا دل وی اھدے ۔۔؟ جو اپنڑیں بچڑے کوں ساڑ ڈینواں۔
پتہ نی کیڑھیاں کتاباں پڑھدے۔ تے روز ررڑدے۔۔
اساں بزرگیں کنوں سنڑیا ھا۔
خدا محبت دا ڈوجھا ناں ھے۔۔
(فیض بلوچ) تیڈے اگوں جھکدے نسے۔ پڑ وچ کھڑوں دھرکدے نسے۔
تھیسن نبیڑے بعد وچ سچ آکھسوں چکدے نسے۔
رل گئی اے کیری خاک وچ۔ ھنڑ پھوک نہ دکھدے نسے۔
دنیا ازل دی فاحشہ۔ ایندے اتے تھکدے نسے۔
پیریں نہ بوچھنڑ رول توں۔ ترلے نہ کر رکدے نسے۔
ھنجواں دا پانڑی ڈھیر ھے۔ سر سبز ھیں سکدے نسے۔
گل پئے گئی ھے زندگی ۔ مردے نسے مکدے نسے۔
فیض بلوچ
عشق وارے ڈتے۔ ڈکھ سہارے ڈتے۔
وقت دی بے رخی بار بارے ڈتے۔۔۔
جگ دے مالک میکوں ساہ ادھارے ڈتے۔
آکھ تیڈا ھاں میں ترکے سارے ڈتے۔
ڈر ھا برسات دا۔ لیپے گارے ڈتے۔
اڈ گئے باز سئیں۔ ڈاڈھے کھارے ڈتے۔
انت کر گئیں دغا۔ سارے چارے ڈتے
روح دا چاننڑ منگئیو۔ اکھ دے تارے ڈتے۔
فیض چپ ھا مگر اکھ اشارے ڈتے۔
فیض بلوچ
دال گلدی وی نئیں۔ سوچ رلدی وی نئیں۔
چھوڑ سگدے نسے پیت پلدی وی نئیں۔
سڈ تے کملے تھیوں۔ ڈتی ولدی وی نئیں۔
لوبھ سالیں دی ھے خبر پل دی وی نئیں۔
کھل تے نہ ڈیکھ اے۔ چال چلدی وی نئیں۔
اونکوں ملنڑاں وی ھے۔ موت ٹلدی وی نئیں۔
فیض سئیں سوچ گھن۔ میکوں جلدی وی نئیں۔
فیض بلوچ بار باری تاں ھے۔ وت وی یاری تاں ھے۔
پردے داری تاں ھے۔ اکھ خماری تاں ھے۔
سچ توں رھندے نسے۔ اے بیماری تاں ھے۔
ھک چبل پیار دی میں وی ماری تاں ھے۔
کوئی کہیں دا نوھی دنیا داری تاں ھے۔
اجاں جیندے ودوں شرمساری تاں ھے۔
کون بڈدے پتہ اے۔ نہر جاری تاں ھے۔
بھیڑے کم چھوڑ گئیں؟ توباں زاری تاں ھے۔
بچیں دنیا کنوں اے وی آری تاں ھے۔
سینے سمھ تے مٹا۔ بے قراری تاں ھے۔
یار رس نہ ونجے۔ خوف طاری تاں ھے
جیندے پئیوں زندگی۔ پر ادھاری تاں ھے۔
صاف ڈھدا بیٹھاں میڈی ھاری تاں ھے۔
مونجھ کیویں ڈساں۔ ڈھیر ساری تاں ھے۔
یار ھاوی کوئی۔۔۔؟ وار کاری تاں ھے۔
میں کوئی مہینوال نی او کمبھاری تاں ھے۔
فیض شاعر نہ سہی ھک مداری تاں ھے
فیض بلوچ جڈنڑ دا دل دے اندر گھر کیتا ھئی۔ سدا آباد ھوویں بر کیتا ھئی۔
تیڈی ایں بے رخی دا کوئی گلہ نی چلو جو وی کیتی بہتر کیتا ھئی۔
وڈا اوکھا اے وچھوڑے کوں پچاونڑ اساں اے معرکہ وی سر کیتا ھئی۔
نہیں موکل ملی مکتب توں حب دے سبق تاں یاد میں فر فر کیتا ھئی۔
ونجنڑ والیں پچھوں مڑ تے نی ڈٹھا۔ اکھیں رو رو کراھیں محشر کیتا ھئی
اساڈی ذات کوں تئیں ککھ نی جاتا۔ تیڈا ھر موڑ تے آدر کیتا ھئی۔
اوندا کھیسا ھے خالی جانڑدا ھم۔ میں بابے نال وت وی شر کیتا ھئی۔
تے ھنڑ سوچیں دے وچ ھیں فیض پئے گئے کہیں کوں سوچ دا محور کیتا ھئی۔
فیض بس مھر غریبیں تے ایہا کیتی رکھاھے۔ بہوں لوڑھ دعا دی ھے دعا کیتی رکھاھے۔
کجھ پل دے ھیں مہمان اساں دنیا تے سجنڑو
اتنی ھے گزارش جو پتہ کیتی رکھاھے۔
الزام ھے الفت تاں اینکوں سر تے چویجو۔ جے پیار نشہ ھے تاں نشہ کیتی رکھاھے
بہوں حبس دا عالم ھے نماڑیں دے سریں تے کجھ دیر تاں بوچھنڑ دی ھوا کیتی رکھاھے۔
میں اپنڑیں وفاویں دا صلہ اصلوں نہ منگساں۔ کجھ نئیں تاں میڈے نال جفا کیتی رکھاھے۔
ایں عشق دے رستے اتے ڈک تھل تاں بہوں ھن۔ بس فیض میاں دل کوں وڈا کیتی رکھاھے۔
فیض بلوچ۔ جڈاں موسی تے طور کٹھے تھئے۔ خاک دے سینے نور کٹھے تھئے۔
تیڈا محفل دے وچ کرنڑ جلوہ سک دے جذے سرور کٹھے تھئے۔
فانی دنیا توں جان ونج چھٹی۔ ابن آدم تے حور کٹھے تھئے۔
تیڈا میڈا ملنڑ تاں کتھ رہ گیا۔ طعنے مہنڑیں ضرور کٹھے تھئے۔
ناز کیتس الہڑ جوانی تے حسن رلے غرور کٹھے تھئے۔
وت تیڈا راہ ڈھدیں ھٹ پیوسے۔ وت درختیں تے بور کٹھے تھئے۔
کیا تھیا بعد وچ اے سدھ کائنی۔ بت تھکیڑے توں چور کٹھے تھئے۔
فیض غربت دے کٹھ دے وچ رل گیئم یار میڈے توں دور کٹھے تھئے
فیض بلوچ تیڈے پچھوں اپنڑیں آپ کوں گالھا کیتا ونجے۔ کتنے توڑیں تیکوں ھتھ دا چھالا کیتا ونجے۔
تساں بیشک جیب اچ رکھو چاہ تے پانڑی اپنڑاں۔ ساڈا وی تاں سئیاں اٹا ڈالا کیتا ونجے۔
پہلے کاوڑ ھئی جو بھونڈنڑ گھر اچ کائناں رکھساں۔ ھنڑ وت منت کہیں وی حال حلالہ کیتا ونجے۔
کہیں ویلھے ستیں دے سر تے چھت نہ دھو ان تھیوے بارش توں پہلے سدھا پرنالہ کیتا ونجے۔
لوکیں کوں وی پتہ لگے بھوئیں دا سودا کیتم۔ کنجریاں سڈیاں ونجن مجرا اعلی کیتا ونجے۔
اکھیں وچوں ککرے کڈھ تے اپنڑیں زخم تاں ڈیکھوں اللہ واسطے تھوڑی دیر اجالا کیتا ونجے۔
اپنڑاں رعب بنڑاونڑ کیتے اکثر خان سچیندے وستی دے وچ ھنڑ کئیں دا منہ کالا کیتا ونجے
ھر رستے تے چور لٹیرے گھاتاں لاتی بیٹھن۔ کیڑھی کیڑھی شئے دے اتے تالا کیتا ونجے۔
اساں گزریئے ویلھے ساڈا ولنڑ محال اے فیضنڑ۔ اونکوں آکھو ھنڑ نہ ساڈا بھالا کیتا ونجے۔
فیض بلوچ
کانڈھا ڈینونڑ نہ آ میں نمہی آونڑاں۔ آوسے کالو دی ما میں نمہی آونڑاں۔
اینویں مفتی نہ للھ مار چھتا تھیویں۔ سنڑ وے سنڑ جند وڈا میں نمہی آونڑاں۔
لیلے گابے پٹیسن پلوتے ڈیسن۔ مال دا کرنڑیں گھا میں نمہی آونڑاں۔
جتنے ڈینہہ دال پکسے تیڈے گھر دے وچ۔ رنج نہ تھیویں بوا میں نمہی آونڑاں۔
یا تاں ناں گھن میڈا یا کوئی بیا سنگ بنڑا۔ جے سڈیسیں بھرا میں نمہی آونڑاں۔
پورے ترائے کلو آلوں تے جگ پانڑی دا۔ گوشت ھوندا ھے پا میں نمہی آونڑاں۔
رس تے کہیں گالھ تے ڈاڈا درسال تے۔ بہہ تھئے منجھلا لہا میں نمہی آونڑاں۔
اونکوں اکھیئم مسیت اچ جلوں جانیاں۔ اھدے رکدی نی وا میں نمہی آونڑاں۔
فیض ویندا پیاں تیڈی شادی کنوں۔ بھانویں کھسرے نچا میں نمہی آونڑاں۔
(فیض بلوچ۔(ممتاز گرمانی سئیں دی زمین اچ دھی دے ھتھ موبائل ڈتے ترسلا کیتے۔ دنیا میکوں اوڑک دلا دلا کیتے۔
رب دا ملنڑ محال ھا فانی دنیا تے۔ خوابیں وچ اسمان کوں میں ونج گلا کیتے۔
مسجد وچ وی بالیں دے نال ظلم تھیا۔ مسجد تاں بنڑوائی ھئی اللہ اللہ کیتے۔
میں تاں پیو کوں دھپ تے مار تے سٹیا ھم۔ پتریں میکوں چھاں تے سٹیئے بھلا کیتے۔
سنڑدے ھاسے قبر کلھیپے دا گھر ھے۔
اساں جیندیں اپنڑیں آپ کوں کلھا کیتے۔
ھنڑ تاں میڈیاں قدراں فیض سنجانڑیں ھا۔ جیڑھا کجھ وی تئیں آکھیا ھا واللہ کیتے۔
فیض بلوچ پاگل ھا کوئی ذال کوں سلھ مار کھڑا ھا او شخص ولا تھیا وی گرفتار کھڑا ھا۔
جئیں چندرے دی خاطر میکوں ٹھکرایا نذیراں کل چوک تے ٹکریئے ڈتی نسوار کھڑا ھا
کھوتی دی سواری اتے گل ھار کھلیں دا بڈھڑا شودا بھل تے کتھائیں منہ مار کھڑا ھا
گرمی وڈی زوریں دی ھئ تہوں ٹنڈ کرائی می اے وی تاں میڈے سر تے وڈا بار کھڑا ھا
باقی سبھے بچ گئے مگر چھل چا گئی اونکوں مونڈھے اتے جیڑھا رکھی شلوار کھڑا ھا
اج رج تےکڈھیئے می اونکوں بھینڑیں دے میں مندے کر کجھ وی نہ سگدا ھا نہر پار کھڑا ھا
آ چور دی شامت گئی گھر سندھ چا ماریوس پچھو ھئی بھراواں اگو مختیار کھڑا ھا
تئیں سر چا جھلیئے فیض تیڈی عین نوازش گٹا میڈی ڈو نالی دا بیکار کھڑا ھا
فیض بلوچ یاراے اینڈریڈ موبائل چوکھے دا ملدے،،،
کیڑھا سئیں ،،،؟
ایہو سامسنگ دا
ھوسے کوئی 30 چالھی ھزار دا،،
اچھا یار دعا کر مسلا پڑھیندے پئیوں ایں دفعہ مسلے توں تریح چالھی ھزار تھی پووے ولا ھک چنگاں جیاں اینڈرائیڈ موبائل گھنسوں ۔۔۔۔۔ ستاوی دی رات کوں ختم ایں محنت تاں وڈی کیتی ھیسے ۔۔۔اگوں اللہ کوں پارت جماعتی ھن تاں سارے امیر،،
اچھا یار ھک مہربانی کریں
جی حکم سئیں ،،،
ولا میکوں فیس بک چلاونڑ تاں سکھاویں ،،،،، جاوید آصف سئیں دیاں محبتاں
سنڑا کوئی حال بیلی کیا بݨیا ول تیڈی ھئی ٹیڈی لیلی کیا بݨیا ول
پلایو سس کوں جیڑھے ڈینہہ دھتورہ نوھی ٹکری سہیلی کیا بݨیا ول
تیڈا گھر والا شوگر دا مریض اے ڈتو ونج گڑ دی بھیلی کیا بݨیا ول
کرا تے بال کوں گاڈی توں الٹی سٹیو بڈھڑے تے تھیلی کیا بݨیا ول
تیڈا سوھرا تاں بھک تے بڈ مریا ھا پچھے کئیں بیڑی ٹھیلی کیا بݨیا ول
اٹھاراں پتر ھن نبلے قصائی دے تے مرلے دی حویلی کیا بݨیا ول
غسل توں فیض دا ھتھ تنگ جو ھا جڈاں لاتس چنبیلی کیا بݨیا ول
فیض بلوچ
جڈاں وی وقت آیا چھوڑ ونجنڑیں اساں اے بت پرایا چھوڑ ونجنڑیں
ایہو صدمہ سوایا چھوڑ ونجنڑیں تیکوں امڑی دا جایا چھوڑ ونجنڑیں
اساڈے بعد پارت تیکوں گھر دی جو گھر بنڑیا بنڑایا چھوڑ ونجنڑیں
جیڑھے ونج شہر وچ اے ڈی سڈیسن انہاں وستی ڈیوایا چھوڑ ونجنڑیں
او چاھے تاں اتھاھیں مل وی سگدے تے وت اے جگ اجایا چھوڑ ونجنڑیں
اساں فیض اپنڑیاں غزلاں نال نیسوں اساں بس اپنڑاں سایہ چھوڑ ونجنڑیں
فیض بلوچ