عاقب ستانوی

ایں نامور شاعر دا تعلق ستیاݨہ، کھیوہ ستیانہ ضلع جھنگ نال ہے۔عاقب ستیانوی صاحب پنجابی دے ہک شاعر ہین۔

خدمات لکھو

چو مصرعہ ( ہک ضِدی ویر دےناں)

ویہڑے دے وچ کدھ نہیں چنگی ۔ سوہنیا آکھے لگ

امدیاں نسلاں تیک اپڑسیں ۔ نفرت دی ایہہ اگ

ساجھی جنگ اِچ دُکھاں اگوں ۔ جے نہ سگیں تگ

تینوں رنگلی شال مبارک ۔ سانوں ساڈی پگ

عاقب ستیانوی

کِنانہہ دی سوچ توں چنگے ، کِنانہہ دے خاب توں کسرے..

مِرے اکھراں نوں پر دِتے ، خُدا سُرخاب توں کسرے.

میں محنت کرکے کھاندا ہاں ، کِسے دا حق مریندا نہیں.

مِرے ہتھاں دے چھالے ہِن ، تِرے محراب توں کسرے...

تیلی بال کے ونڈ تے نفرت دی ۔ اگ لا نئیں آس امنگ نوں

کیوں بھرم ونجاؤں ایں ویݨی دا ۔ ہتھیں بھن کے صِدق دی ونگ نوں

سُچی ساجھ چنہاں تے جہلم دی ۔ کُجھ سوچ پُراݨے سنگ نوں

آ " عاقب" رل کے دفن چاء کریے ۔ اِس پار اُروار دی جنگ نوں

عاقب ستیانوی

اِس دھرتی دے سینے اُتے . صدیاں دا ہِک جھاڑ۔۔

جِتݨا سوہݨا اُتݨا سگھݨا۔ اُچا وانگ پہاڑ۔۔

پنج دریاواں دریاواں پاݨی دے کے ۔ چاڑیا اے پروان۔

اکھراں وچ میں دس نہیں سگدا ۔ کی اے اِس دی شان ۔۔

پہلا پہلا مالی اِس دا ۔ گنج شکر سرکار ۔۔

سائیں حیدر مُلتانی اِس نوں بخشی موج بہار۔۔

راکھا اِس دا میاں محمد ۔ راکھا شاہ حسین۔۔

وارث شاہ دے ہاں دا ٹھارا ۔ بُلہے دا سُکھ چین۔۔

بݨ کے سچا سیوک اُس دا کیتا کرم مذید

سوہݨے کوٹ مٹھن دے والی پیر غلام فرید

ہاشم شاہ تے مہر علی وی ۔ آݨ بݨے نگران۔۔

ککھ وی اِس دا بھُرݨ نہ دِتا ۔ عارفاں دے سُلطان۔۔

مُڑ ہِک اِنج دا ویلا آیا ۔ تَرُّٹ گئے اِس دے ماݨ ۔

نِبھیاں گھڑیاں نال کھڑّی گئ اِس دی جاݨ

سنجاݨ۔

ہیکِڑ دوکِڑ کر کے ٹُر گئے ۔ اِس دے خِدمتگار۔۔

کھا گئ اِسدے سائیاں نوں بس ۔ ان پڑھیائ دی مار۔۔

آسیوں پاسیوں آݨ

کے لوکی ۔ وسے اِس دے ہیٹھ۔۔

ویچ کے اِس دا پھل منڈیاں تے ۔ بݨ گئے وڈے سیٹھ۔۔

اپݨی اپݨی ٹاہݨی مل کے ۔ کر بیٹھے تفریق ۔۔

عاقب" اصل حقیقت کی اے ۔ کوݨ کرے تصدیق۔۔؟

اِس دے "مُڈھ" دا ناں پنجابی ۔ بھُل نہیں کہیں نوں بھور۔۔

ناں دے بھُکے رکھی جاندن ۔ لگراں" دے ناں ہور۔۔

عاقب ستیانوی [[ونکی:]]