طالب لغاری

طالب لغاری پاکستان دے صوبے سندھ دے سندھی زبان تے سرائیکی زبان دے وڈے شاعر ہن۔ انہں کوں شاعر حمل فقیر ثانی دا لقب ملیا ہے۔ انہں دی بہوں کتاباں شائع تھئی ہن۔

جم پل

طالب لغاری ١٢ نومبر ١٩٢٨ء کوں سندھ دے ضلع دادو، تحصیل جوہی دے کاچھو دے صحرائی علاقے دے تاریخی شہر حاجی خان وچ جمئے ہن۔ انہں دا اصل ناں محمد علی ولد امام علی لغاری ہا۔ طالب انہں دا تخلص ہا۔ طالب کل وقتی شاعر ہا، اے نفیس تے عاشقانہ مزاج رکھدے ہن۔

تعلیم تے خدمتاں

طالب١٩۴٠ء وچ پرائمری تے ١٩۴٣ء وچ سندھی فائنل دا امتحان پاس کیتا۔ پہلوں انہں کلام پاک دے حفظ دا سبق اللہ بچایو کنگرانی کئوں حاصل کیتا جو اریگیشن کھاتے چ داروغہ ہا۔ طالب لغاری انہں کوں آخری دم تائیں استاد تسلیم کریندے ہن۔ ابتدا وچ درزی (ٹیلر ماسٹر) ہن۔ بعد وچ داروغہ اللہ بچایو کنگرانی دے مدد نال اریگیشن کھاتے چ مقدم (بیلدار) مقرر تھئے۔ تے اوں کوں پچھے او ١٩۵١ چ پرائمری استاد مقرر تھئے تے ١٩٨٨ء وچ ریٹائر تھئے۔ ١٩٦۵ء وچ انہں شاعری دی ابتدا کیتی۔ انہں دی کافی کاچھے یار ول آ لہے بیقراری سندھ وچ بہوں مقبول ہے۔ انہں دی شاعری ریڈیو پاکستان حیدرآباد توں نشر تھیندی رہندی ہے۔ انہں دی شاعری دی لاتعداد کتاباں شائع تھئی ہن جنہں وچ دانہوں درد فراق جوں تے مرک تساڈی لڑک اساڈے بہوں مقبول ہن۔

=وفات=

طالب لغاری وڈی عمر وچ ٢٣ آگست ٢٠١۵ء کوں وفات پا گئے۔