صابر مبارک پوری

نور محمد صابر مبارک پوری سرائیکی شاعر تے نعت خوان ہے۔

ڄم پل

مولوی نور محمد صابر وستی کھجی آلا کھوہ۔ کوٹلہ موسیٰ خان تحصیل احمد پور شرقیہ ضلع بہاول پور وچ ١٩٠٤ء وچ ڄمے۔ ایہ وی ہک اتفاق ہے جو ریست بہاول پور دے چھیکڑی نواب سر صادق محمد خان عباسی وی ایں ݙیہاڑے ڄمے۔ نواب صادق عباسی وان٘ڳوں مولوی صابر وی وݙا ناں کمایا۔

اولاد

صابر سائیں دا ݙوہترا خلیل احمد خلیل شاعر تے نعت خوان ہے،

کتاباں

• مولود شریف
• مدنی سئیں دا میلاد
• کافیاں
• نعتاں

وفات

١٩٧٢ء وچ اللہ کوں پیارے تھئے۔آپ دی مرقد وستی گرواں مبارک پور ضلع بہاول پور وچ ہے،

نمونہ کلام

کافی

جانی رات رہ پو سانگا خدائی ہے

متاں ول نہ ٹکروں جندڑی پرائی ہے

چوری جے ویسیں ون٘ڄݨ نہ ݙیساں

ڳل پا پلو سئیں منتاں کریساں

پیراں فقیراں دا ناں گھن ٹِکیساں

سکدئیں جو معراج دی رات آئی ہے

مُد ڈھیر ڳذری قاصد پٹھیندئیں

سئیں کاں اُݙیندئیں تے فالاں پیندئیں

جوسی توں پوتھی پھلیندئیں پُچھین٘دئیں

منتاں منیاں ہم تے پیریں پُڄئی ہے۔

سُدھ ہوندی وین٘دے مُنڈھوں نہ سݙین٘دی

ہِیں دل مٹھی کوں نہ روڳ لین٘دی

کن٘وارای مراں ہا خواری نی چین٘دی

تیݙی ذمے نی میں آپ لائی ہے

رہسے ایہو درد ہر آن دل وچ

ویسے قبر تئیں ایہو کان دل وچ

قسمت دیاں ڳالھیں ہے ارمان دل وچ

میں جاء وچھائی ہے پُنل کن٘ڈ ولائی ہے

اَڄکل دی نی، ہاں دھُر دی لُٹڑی

ݙٹھڑا نہ ہم یار ناں سُݨ تے مُٹھڑی

ڄاوݨ والی رات لو عشق گھُٹڑی

میں کرماں ماری کوں مئی دائی پلائی ہے

ڄمدیوں پُنل خاں تیݙی ہُلی ہاں

سِک ݙے کے سینے تیݙی لُڑھ ڄُلی ہاں

ݙکھ ڈھیڑ ݙٹھڑم تے پوری تُلی ہاں

رَبّ پاک ڄاݨے جیڑھی میں نبھائی ہے

سٹ سیج خالی ون٘ڄݨاں وفا نی

ہک رات رہسیں تاں ایہ کئی خَطا نی

ہِیں دِل دا لاوݨ تاں ہے کئی گناہ نی

رَبّ نی پُچھن٘دا اُوں آپ لائی ہے

صابرؔ لڳی پیت اصلوں نہ توڑیں

سر تئیں تݨیں مردیں تئیں من٘ہ نہ موڑیں

ایہا نن٘در چھوڑیں مگر سِک نہ چھوڑیں

ایں پِیت وی رِیت نازک سکھائی ہے