سلطنتِ آلِ طاہر، ایران
آل طاہر (فارسی: سلسله طاهریان) 821ء توں 873ء تک شمال مشرقی ایرانی علاقے خراسان تے حکومت کرݨ والا ہک سنی خاندان ہئی جس دی حکومت وچ موجودہ ایران، افغانستان، تاجکستان، ترکمانستان, پاکستان تے ازبکستان دے علاقے شامل ہن۔ طاہری حکومت دا دار الحکومت نیشا پور ہئی۔
حالانکہ ایہ خاندان عباسی خلافت کوں تسلیم کریندا ہئی لیکن در حقیقت طاہری آزاد ہن۔ اس حکومت دا بانی طاہر بن حسین ہئی جینکوں عباسی خلیفہ مامون الرشید نے خراسان دا مستقل والی مقرر کیتا ہئی۔ متوکل باللہ دے انتقال دے بعد اس حکومت نے خود مختاری حاصل کر گھدی ہئی۔[١]
طاہری خاندان دے حکمراناں وچ طاہر دے صاحبزادے عبد اللہ نے اپݨی سخاوت، تدبر تے دانش مندی تے رعایا پروری دی وجہ نال بڑی شہرت حاصل کیتی۔ عبد اللہ بن طاہر اپݨے کارنامیاں دے لحاظ نال برامکہ توں کہیں طرح گھٹ نہ ہئی۔
طاہری حکومت کوں خلافت عباسیہ توں آزاد تھیوݨ والی پہلی ریاست سمجھا ویندا ہے۔ 873ء وچ صفاریاں نے اس حکومت دا خاتمہ کر ݙتا۔
آلِ طاہر دے حکمران
لکھوطاہریاں وچ درج ذیل حکمران گزرے ہن:
- طاہر بن حسین، 821ء تا 822ء
- طلحہ بن طاہر، 822ے تا 828ء
- عبد اللہ بن طاہر، 828ء تا 845ء
- طاہر ثانی، 845ء تا 862ء
- محمد خراسانی، 862ء تا 873ء
بغداد دے گورنر
لکھو- طاہر بن حسین، 820ء-822ء
- اسحاق ابن ابراہیم، 822ء-849ء
- محمد ابن اسحاق ابن ابراہیم، 849ء-850ء
- عبدﷲ ابن اسحاق، 850ء-851ء
- محمد ابن عبدﷲ، 851ء-867ء
- عبیدﷲ ابن عبدﷲ، 867ء-869ء
- سلیمان ابن عبدﷲ، 869ء-879ء
- عبید ﷲ ابن عبد ﷲ (دوبارہ)، 879ء-884ء
- محمد خراسانی، 884ء-890ء
- عبید ﷲ ابن عبد ﷲ (تریجھا دور)،
890ء-891ء
حوالے
لکھو- ↑ ↑ Bosworth, C. E. (1975), "The Tahirids and Saffarids", in Frye, R. N., The Cambridge History of Iran, Volume 4: From the Arab Invasion to the Saljuqs, Cambridge, UK: Cambridge University Press, p. 91.