ریاض رحمانی

اصل ناں    ریاض احمد

قلمی ناں    ریاضؔ رحمانی

جٖمنْ        1924ء

جاہ پتہ      خیر پور ٹامیوالی ضلع بہاول پور

ریاضؔ رحمانی ہک عظیم شاعر ہوونْ دے نال نال ہک عظیم انسان وی ہے ۔آپ غزل لکھنْ اچ کافی محنت کیتی ہے۔خاص طور تے زبان دے ورتاوے دے باد شاہ ہن۔آپ دا غزلیہ کلام ملاحظہ فرماؤ!

غزل

میکوں اپنْاں جٖانْ نہ جٖانْ توں میڈٖے نال بھانویں وفا نہ کر

میکوں اپنْے در دا گدا سمجھ ، میکوں اپنْے کولوں جدا نہ کر

توں وفا شناس نہ بنْ سگٖیوں ، تیکوں کیا خبر جو وفا ہے کیا

میڈٖے دشمناں دا سجٖنْ نہ بنْ میڈٖے نال ایجھاں دغا نہ کر

جڈٖاں وصل دی کراں التجا توں جواب ڈٖیندیں جو اجٖ نہ کل

توں کڈٖاہیں تاں آکھا چا من میڈٖاایویں نت میکوں ٹالا نہ کر

تیڈٖے لال لب سانول جیویں لبریز جام شراب دا

میکوں ہک ڈٖو گھٹیاں توں روک نہ توڑے پورا جام عطا نہ کر

ہے وفا دا پہلا سبق ایہو ، او جفا کرے توں وفا سمجھ

جیویں یار چاہے ودا کرے، پر توں ریاضؔ گِلا نہ کر

؎قلم ہر دور وچ ثابت تھیا مظہر صداقت دا

زمانے نے توڑے اہل ، قلم دے ہتھ قلم کیتے

سجٖنْ آیا ودے اجٖکل میڈٖے دشمن دے ہُدّے وچ

خبر نئیں اوں کینہاں پُٹھیاں کلاماں پڑھ کے دم کیتے

؎مکن نہ غم دے پندھیڑے تاں کیا غزل آکھاں

لہن نہ دل دے تھکیڑے تاںں کیا غزل آکھاں

چمن دو ڈٖہداں تاں ہر پھُل دا جگر ہے زخمی

ڈھہن جو خون دے تڑیڑے تاں کیا غزل آکھاں

؎ریاضؔ اے فیض ہے سبھ حضرت خرمؔ دی نسبت دا

نہیں تاں کون تیکوں داد ڈٖیندا تیڈٖے شعراں دی

؎ریت دی کندھ ہے سجٖنْ تیڈٖی وفا دی امید

ڈھہندی ویندی ہے مگر ول وی اساری ویندوں

؎سانول الیندیں لفظاں دیوچ نصری جھول تے

کر گھنداں مٹھا منہ میں تیڈٖے نال بٖول تے

٭٭٭