خان امیر تابش نیازی
خان امیر تابش نیازی سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔
ڄم پل لکھو
میانوالی دا رہوݨ آلا ہے۔
نمونہ کلام لکھو
قطعہ لکھو
جے تائیں کملے بھولے ہاسے
درد الم توں اولے ہاسے
نہ کوئ تابش یار ہا ساݙا
نہ کوئ شہر اچ رولے ہاسے
ݙو شعر لکھو
میݙا تیر چا میکوں مارو
مانگویں تیر تے اوکھے تھیسو
شودے لوک آئیں شودا آکھو
خان امیر تے اوکھے تھیسو
غزل لکھو
ساری ساری رات سوچیندا رہے وینداں
دیواراں کوں ݙکھ سݨویندا رہے وینداں
کوݨ بنیندے پٹیاں کیندے زخماں تے :
آپ کھولیندا آپ بنیندا رہے وینداں
رو وݨیں بالاں وانگوں رو وݨ پۓ ویندے :
ٹھگ ٹھک دل کوں چپ کرویندا رہے وینداں
ہݨ تاں ہک قطرہ وی یار میسر نئیں :
خالی بوتلاں کوں کھڑکیندا رہے وینداں
گولیاں کھا کے سمݨاں وی کیا سمݨاں ہے :
بس اکھیاں دا ساڑ مٹیندا رہے وینداں
ݙوہیں ہتھ ہاں تے راندم ٹر تاں نہ سڳدا :
ہولے ݙاڈھے قدم گھلیندا رہے وینداں
توں تاں تابش سکھ دی چادر پا سمدیں :
میں در توݨیں آندا ویندا رہے وینداں
خان امیرتابش نیازی ضلع میانوالی
غزل لکھو
اینویں ویرانے دو ویندے پۓ ہاں
جیویں خزانے دو ویندے پۓ ہاں
زمانہ مغرب دو کھسکا ویندے
اساں زمانے دو ویندے پۓ ہاں
پراݨیں یاراں تاں رول چھوڑے
نویں یارانے دو ویندے پۓ ہاں
مسیتاں آلے کنگال نکتن
ولا مۓ خانے دو ویندے پۓ ہاں
اے لوک ڈالر دی ڳول وچ ہن
اساں تاں آنے دو ویندے پۓ ہاں
جتھاں سچائ دا درس ملدے
اوں آستانے دو ویندے پۓ ہاں
پچیسی تابش مریخ تے اڄ
جہڑے دیوانے دو ویندے پۓ ہاں
خان امیرتابش نیازی میانوالی
نویں یارانے
غزل لکھو
کَھڑ کے بس راہگیر تماشہ ݙہدا ڄُل
بُٹ ہِن رول فقیر تماشہ ݙہدا ڄُل
کوݨ کریندے ہَس کے سینہ پیش اَپڑاں
کوݨ چلیندے تِیر تماشہ ݙہدا ڄُل
میݙے نال وَلا کے اَڄ وَت بولݨی ہے
بچپن دی تصویر تماشہ ݙہدا ڄُل
سُدھ نئیں چُھٹ کے خُود شَمشِیر تے ڳَل آندئے
یا ڳَل تے شمشیر تماشہ ݙہدا ڄُل
خبرے کتنے موئے احساس جگیندی ہے
میݙی ہِک تحریر تماشہ ݙہدا ڄُل
آخر ترُٹ کے ڈھاسی ہِک ݙِینہہ پیراں وچ
ڳَل پَئی ہوئی زنجیر تماشہ ݙہدا ڄُل
اَڄ ہِم تابش ڳیݨ شُمار ملنگاں وچ
کل سَݙوِیساں پیر تماشہ ݙہدا ڄُل
خان امیر تابش میانوالی
غزل لکھو
توں نہ آنویں تاں ݙسا میں کیا کراں
دل جلانویں تاں ݙسا میں کیا کراں
تھی سڳی تاں جان میݙی چھوڑ ݙے
نت سݨانویں تاں ݙسا میں کیا کراں
جڑ کے بانواں نال تیݙے جے کدی
چھنڈ بھکانویں تاں ݙسا میں کیا کراں
خود ہسیں بے حال تے تاں غم کیہاں
جڳ ہسانویں تاں ݙسا میں کیا کراں
گھن رکھا ہم سوٹ تیݙا عید دا
ڳل نہ پانویں تاں ݙسا میں کیا کراں
من کے غیراں دی روزانہ دلبرا
ہاں پکانویں تاں ݙسا میں کیا کراں
ݙکھ ونڈاوݨ دور تابش یار دی
ڳل نہ سانویں تاں ݙسا میں کیا کراں
خان امیرتابش نیازی میانوالی
نظم لکھو
آر منافق پار منافق
لڳدائے سارا شار منافق
دُشمݨ اِنج نہ چڑھ کے آندا
جے نہ ہوندے یار منافق
ہر ہک محفل دیوچ شامل
ہوندے ہِن ݙُوں چار منافق
ہولے ہولے تھیندے ویندن
ڳیݨ شمار تُوں بار منافق
راݨیں کھیت بیماری وانگوں
کِھنڈ ڳئے ہِن چودھار منافق
ݙیکھ شیطان پناہ منگدا ہے
اِنج دے ہِن فنکار منافق
یا کوئی جُرم رعایا دا ہے
یا وت ہِن سردار منافق
میڈے جیکر وس وچ ہوندا
چُݨ چُݨ ݙیندا مار منافق
میݙا تلخ تجربہ آہدے
ہوندے نئیں مئے خار منافق
کُجھ ہِن پاکستان اچ حالیں
کُجھ نَس ڳئے ہِن بار منافق
ساکُوں وی ہِک ٹکرے تابشؔ
پیؤُ دے پُتراں آر منافق
خان امیر تابش
آزاد نظم لکھو
کیں کیں ویلے سوچ آندی ہے
ساݙا جیوݨ کیا جیوݨ ہے
ہتھ ہر ویلے تنگ راندا ہے
بکھ دا چنتا سنگ راند. ہے
نہ کوئ ہس کے ڳال کریندے
نہ کوئ ساݙا حال ونڈیندے
سچ کوں جھوٹ پلندا آہدن
چنگے بول کوں مندا آہدن
ساݙی زندگی کیا زندگی ہے
مٹی خاک سوا زندگی ہے
زندگی تاں سرداراں دی ہے
بانکے گھوڑ سواراں دی ہے
نوکر چاکر کوٹھیاں کاراں
ہکے رنگ دیاں باراں باراں
ماڑی ڳال ہے چنگی جیندی
زندگی ہے ست رنگی جیندی
ہر کوئ خان سݙیندے جینکوں
جگ سردار منیندے جینکوں
ساݙا جیوݨ کیا جیوݨ ہے
تنگ ہائیں اے جۓ جیوݨ کولوں
پاڳل روز سݙیوݨ کولوں
ڈھنگ ڈھنگ یار مکا ݙیندے ہاں
آپ کوں آپ چا پھاء ݙیندے ہاں
چھٹسی جان عذاباں کولوں
رنگ رنگیڑے خواباں کولوں
وت اے سوچ کہ چپ کر وینداں
رب دے خوف کنوں ݙر وینداں
وقت اے وقت بدلدا راہندے
موسم ویندا ولدا راہندے
کل کائنات دا مالک ہے او
میں انسان ہاں خالق ہے او
چٹ تے مہر وسا سڳدا ہے
ستڑے بجت جگا سڳدا ہے
تھی مایوس نہ کملا جھلا
تابش کݙݨ وسارئی اللہ
کیں ݙینھ اے جئ قلم پھریسی
تیکوں جگ سردار سݙیسی
خان امیرتابش نیازی