حسین گوہر

جگ مشہور سرائیکی شاعر  حسین

گوہر دا اصل ناں غلام حسین ہے۔آپ 1959ء  اچ  حسین بخش کھوکھر سئیں  دے گھر بلاک نمبر 37 دیرہ غازی خان   اچ جمیے ۔1977 ء  اچ شاعری شروع  کیتی  تے  سئیں  سعید احمد راشد دی شاگردی اختیار کیتی ۔انہاں  دی ہک کتاب  “ فجر دا تارا”  شائع    تھئ اے۔ انہاں دی ڈوجھی کتاب  نوحیں تے مشتمل ہے جیندا ناں “ اُمُ الحسینیت” ہے۔

حسین گوہر ۔۔۔ہر صنف وچ شاعری  کریندن   ۔ حسین  گوہر غزل دے بہوں  خوبصورت  شاعرہِن ۔آپ مجالس وی  پڑھدن ۔ پورے سرائیکی وسیب وچ  انہاں  دی نوحہ  خوانی  دے چرچے ہِن ۔ایں وقت آپ نوحے دے سب توں وڈے شاعر ہِن۔

حسین گوہر دے چند اشعار 

جڈاں سِجھ ڈیکھدے اپڑیں اگوں ڈیوا کوئ بلدا

کیڈا کم ظرف ہے اوقات دا مِہڑاں ٹھکا ڋیندے۔

میڈا مولا میڋیں باہیں کوں عالمگیر طاقت ڈے۔

جو میں انگلیں اُٹھینداں دہر دے پرور دگاریں تے

اساں خیرات کیتی ہئ فقط مینہہ واسطے مولا۔

انہاں معصوم فصلیں تے کیہاں کم ہا ننانویں دا

خدایا لفظ غیرت کوں مٹا ڋے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

یا میڋے صحن دی دیوار ہووے ۔۔۔۔۔۔۔!

جہنم پیٹ دا شاعر  کنوں وی رزق طلبیندے

زمانہ صرف واہ واہ دے سوا شاعر کوں کیا ڈیندے

تونڑیں اسمان تئیں ساڈی حویلی دیاں دیواراں ہِن

ولاوی قد اویں  اُچا ہے دھرتی دے خداویں دا۔۔۔