حافظ گلاب فیاض
حافظ گلاب فیاض سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔
ڄم پل
لکھوتحصیل وضلع راجن پور دے قصبے وستی مہران اچ راہندن ـ اتے انھاں دا کم زمیندارہ ہے۔حافظ گلاب فیاض شاعری دی ابتدا اکانوے ٻیانوے وچ کیتی اے عبدالسمیع مجاز سئیں دے شاگرد ہن ـ
کتاباں
لکھوݙوہزار ست اچ انھاں دا کونج کرلاٹ نانویں مجموعہ کلام چھپیا اتے انھاں دا نواں مجموعہ کلام کائنات کنجیر اشاعت دے مراحل وچ ہے ـ
نمونہ کلام
لکھوغزل
بھاݨی نہ بھاݨی ٹھیک ہے
گزری وہاݨی ٹھیک ہے
نویاں شہیں سب ٹھیک ہن
یاری پراݨی ٹھیک ہے
غیریں دے مٹہے کھیر توں
سڄݨیں داپاݨی ٹھیک ہے
دانش ڄݨیندی ہے جیرھی
بختو کٹاݨی ٹھیک ہے
وسدا ہے لیلے ٻاک تے
نہ تھی ایاݨی ٹھیک ہے
سرائیکو
کپڑے سوہݨے تاں ہن جیرہے پئی کھڑی ہئیں
کپڑے اینجہے او میکوں گھنا ݙیوے ہا
میݙے ابے کوں پیسے خدا ݙیوے ہا
ݙوہڑہ
کل راہ ویندا ہک شخص ملیے میݙے من کوں بھاوݨ پئے ڳے
بس اکھ جھمکائی ہس فیاض اینجھی تیݙی تانگھ کوں تاوݨ پئے ڳے
بھاہ بھڑکا مار تے دھرک پئی اے اوݙوں مینہ وی آوݨ پئے ڳے
تیݙیاں شکلاں ہا تیں وانگ نہ ہا میݙے نال الاوݨ پئے ڳے
ݙوہڑہ
ایں جاہ دا وسوں واݨ ہوسیں جھر ٻیٹ دے چارے ݙس ڄلدا
کیندے پیر دی خوش بو کانہہ وچ ہے ہن ٻہوں ہٻکارے ݙس ڄلدا
کئی نکھڑیس پیا دریا رڑدے بھر بھر ڈھنڈکارے ݙس ڄلدا
سݨ فیاض اے کیندا ناں گھندن وچ بین دے لارھے ݙس ڄلدا
ݙوہڑہ
جگ سارا پیر دی پٻ تلے اسمان وی باقی ہتھ وچ ہے
سجھ میں توں پچھ تے روہ ݙو ڳے ہر پراہ باکھی ہتھ وچ ہے
ہے فیاض ایہو ست شاہیں دا جیرھا لعل اے لاکھی ہتھ وچ ہے
ایندے ہتھ اچ ہتھ پا ایں لڳدے کائنات اڄ واقعی ہتھ وچ ہے
ݙوہڑہ
انج تھــیندیں کئـی شے نئیں راہندی کائنات ای خــالی لگدی ہے
تیݙے کن وچ والی اونویں ھے جیویں چندر اچ ٹالھی لگدی ہے
ہووے رات چوݙی تیݙے پیریں دی میکوں ریت سوالی لگدی ہے
میݙی فیاض نئیں لاہندی مونجھ یکی میکوں رات اٻاہلی لگدی ہے
ݙوہڑہ
اج عید اے عید تے ٹکریں ہا توں ٹکریں ہا جگ ٹکرے ہا.
تیکوں ڈیکھ موالی لوکیں کوں کوئ در نجفی نگ ٹکرے ہا.
بے سمت مسافر رل گئیں کوں کوئ توڑ توڑیں دگ ٹکرے ہا.
توں خان ٹکردا فیاض میکوں ,میکوں خوشیں دا وگ ٹکرے ہا
ݙوہڑہ
ساڈی زندگی کینجھی زندگی ہے نہ خاص اچ ہیں نہ عام اچ ہیں .
ہر امدا ڈیہنہ سجھ بھا سٹدے کہیں ظلم دے روز متام اچ ہیں .
اجاں کھوہ توں ونجڑیں شہر ڈہیں اجاں وقت دے کھوٹے دام اچ ہیں .
آزادی فیاض ہے ڈھیر پرے اجاں کوفے ہیں اجاں شام اچ ہیں.
ݙوہڑہ
تیں آپ نئیں آپ دی قدر کیتی تیݙا ہتھ کہیں پیر اچ لاتھا ھے
تیݙا شان شرم تے بھیم بھرم کہیں محل دے ایر اچ لاتھا ھے
ہتھ چا گھن پیر دا پھیر وٹا تیݙا سب کجھ پھیر اچ لاتھا ھے
کائنات کنجیر اے فیاض یکی تیݙا رزق کنجیر اچ لاتھا ھے
ݙوہڑہ
جیں دھر توں توڑ دا آکھیا ہا ہک راہ نکھڑیے راہ نکھڑیا گئے
جیلھے غربت ویڑھ ولھیٹ گھدے منہ پھیر کرائیں شاہ نکھڑیا گئے
میڈی اکھ دا ایں نقصان تھئے ہنج نئیں رکدی تاہ نکھڑیا گئے
ساہ وانگے سنگتی فیاض جو ہا جڈاں او نکھڑیے ساہ نکھڑیا گئے
ݙوہڑہ
توں نکھـــڑیں کلہا کینمی تھیاســـــر خوف ننانواں رہ ویندے
ســـجھ سر دے خاص برابر ھے سو زور جو لانواں رہ ویندے
توݨے ساہ کوں سو سکھ فیاض ملے کئی سول گلانواں رہ ویندے
توں اہدیں کلہیں مل میکوں میݙے نال پچھانواں رہ ویندے
ݙوہڑہ
کل دی گال اے یاد ہوسیا تیڈے نال ہوندی ہک باندی ہئی
تیڈی کھل تے ہانس ساہ ولدے تیڈے دڑکے جھنڑکاں سہندی ہئی
تیکوں ڈیکھ تے بکھ مر ویندی ہس ہر سول عذاب توں واندی ہئی
تیڈے واہندے کھوہ دے ساز اتے کیویں فیاض اوکوں نندر آندی ہئی
ݙوہڑہ
تیں پچھیے کیوں دریارڑدے تیکوں ݙساں کون روا نکھڑیے
آنویں شام کوں آن ہنبھاء ݙیکھیں تیکوں سدھ نئیں ٻیٹ توں کیا نکھڑیے
جیندے پیر توں ٻیٹ رنگیندا ہا او نکھڑیے مال متاع نکھڑیے
نہ شام کوں شالا کئی نکھڑے ایویں لڳدے فیاض خدا نکھڑیے
ݙوہڑہ
ساݙی زندگی ظرف کوں کھا ڳئی اے گئی اے خون کوں پی ساݙی زندگی اے
سر پاوݨ لوہ ڳئی بوچھݨ کوں ساݙی پیاری دھی ساݙی زندگی اے
میں ہتھ بدھ تے ودا نیاز کراں ہر پھوٹ کوں جی ساݙی زندگی اے
اڳوں فیاض اجاں ٻیا ݙر لاتھے ہر وقت دا سی ساݙی زندگی اے
ݙوہڑہ
تیݙا لکھ احسان اے یار سݙی تیݙے ٻئے احسان سوا بنڑدن
تیݙی مونجھ دے وچ منہ لفظ میݙے تیݙے کیتے خان دعا بنڑدن
میݙے تھوݙ گولیندن پیر تیݙے تیݙے اتلا ڈھیر وفا بنڑدن
آ نال بیمار الواویں ہا تیݙےلفظ فیاض دوا بنڑدن
ݙوہڑہ
بھوئیں ݙیندی کائنی پیر تیݙے تیݙا ناں اسمان نئیں ݙس سڳدا
تیݙے ملݨ کوں کلیہ کیا لڳدے کئی ریاضی دان نئیں ݙس سڳدا
ویرانی فیاض ھے چو طرفوں دڳ ھے حیران نئیں ݙس سڳدا:
میݙے تھل اچ پیر گواہی ݙیسن تیݙا کئی مکران نئیں ݙس سڳدا
ݙوہڑہ
ٻئی خیر اے حال نیاز داھے ݙٹ کوڑ ݙوال تے جیندے پیوں
کنی پتھر پا بڑکیندے. ہیں بس ٻال ٹھڳال تے جیندے پیوں
تیݙی یاد آوے ساہ ودھ ویندن اوں پہلی ڳال تے جیندے پیوں
نئیں اوچھݨ فیاض ھے پوہ پالا سر رکھ درسال تے جیندے پیوں