جمشیدناشاد،پورھیا رمضان آرائیں
رات گونگا ودا الیندا ہا
ہر حقیقت ودا ڈسیندا ہا
جیندئیں کپڑیں تےہالہومیڈا
اوجناراہ کھڑا پڑھیندا ہا
اوندی وستی عجیب وستی ہئ
چور پیرا ودا گولیندا ہا
اوندے سر تےہا تاج سونے دا
جہڑا در در تےسر جھکینداہا
جہڑا آسیں دا سجھ ابھرداہا
اوغریبیں دا سر سڑیندا ہا
قطرہ قطرہ کڈاہیں ملدا ہا
او وی راہ وچ پیویج وینداہا
جمشیدناشاد """""""
اندر اساڈے حادثہ کئ تھۓ اساں اداس ہیں پتہ نئیں دل کوں کون یاد اۓ اساں اداس ہیں
اوں سانولے دی سک ساڈا سکون کھس گھدے مگر! اے راز اپڑیں آپ تئیں رکھۓ اساں اداس ہیں
جنھیں ساڈی خوشی کیتے بھریا جہان چھوڑیا ہا خبر ایہا انھئیں تئیں پچۓ اساں اداس ہیں
خوشیں دی راہگزر اتے خموش تھی کے بہہ ونجۓ جیرھا کوئی پچھے اوکوں اکھۓ اساں اداس ہئیں
تیکوں تیڈیں ضرورتیں پھرۓ بھریے بزار وچ مگراساکوں آرزو پھرۓ اساں اداس ہیں
ہجر دی کاری ضرب دے زبان تے وی زخم ہن کئ اج انساڈے نال نہ الۓ اساں اداس ہیں
اداس اداس شام دی ہوا وی اج اداس ہے اے دوستو! ہوا کوں کئیں ڈسۓ اسان اداس ہیں
جمشیدناشاد
.... ساڈے رلے رل آ رول ہسے متاں رل رل راہ تئیں اپڑ جلوں
متاں چنڑگ کوئی چنری ساڑ گھتے آ ظلم دی بھاہ تئیں اپڑجلوں
متاں کہیں دیاں ہنجوں پونج گھنوں متاں کہیں دی آہ تئیں اپڑجلوں
ناشاد ہنڑ منزل نیڑے ہے متاں آخری ساہ تئیں اپڑجلوں
جمشیدناشاد
ساکوں یاد نئیں آندا کئ ویلها
لکھوساکوں یاد نئیں آندا کئ ویلها
دل یاد ڈیویندے کہیں ویلهے
اینویں ہک ڈیینہہ رلدیں بهلدیں ہوئیں
اوندی جهوک ہمبا تے گئۓ ہاسے
توڑے اوکھے اوکھے رستے ہن
پر سوکھےسوکھےلگدے ہن
دل ریت گرم تے جھمدا ہا
اوندے نقش قدم کوں چمداہا
اوندے در دریا دی ریت جوہئ
اوندی جھوک ہمبا دی ریت جوہئ
او ریشم ریشم پھل جو ہا
اوندے نال جو ریشم رشتہ ہا
اوندی ریت وی ریشم لگدی ہئ
اوندے پھوگ،سنوار تے لانڑیں وی
ناخوش ناشاد نمانڑیں وی
ساکوں ساوے کڑب نظردے ہن
ساکوں سر'و صنوبربر لگدے ہن
اے یاد نئیں آندا ہنڑساکوں
اوندی جھوک تےچکرنڑ گۓ ہاسے؟
اوندے نال ساڈا کیا رشتہ ہا؟
@@@@@ دھاں@@@@
لکھوجھوک اساڈی
او وی بر وچ
ہکو کوٹھا
او وی کچا
بال وی اندرو
مال وی اندرو
اساں بکھے بال وی بکھے
مال اساڈا او وی بکھا گ
اجاں گجدین کھمنڑیں کھمدین
کوٹھا ترمدے پلکاں ترمدین