تاریخ ائمہ زیدیہ
زیدیہ شیعہ، اہل تشیع دا ہک فرقہ ہے جس وچ حضرت امام سجاد (پیدائش 702ء) دی امامت تک اثنا عشریہ اہل تشیع نال اتفاق پایا ویندے. اے فرقہ امام زین العابدین دے بعد امام محمد باقر دی بجائے انہاں دے بھائی امام زید بن علی زین العابدین دی امامت دا قائل اے. ایں فرقے دے عقائد دے مطابق اہل بیت وچوں کوئی وی شخص جیہڑا خود بزور شمشیر امامت دا اہل ثابت کرے او امام بݨ سڳدے تے امام دا ہر دور وچ موجود ہووݨ ضروری اے. ایں لحاظ نال انہاں دی امامت کہیں دور وچ منقطع نی تھیندی یا مخصوص تعداد تے ختم نی تھیندی تے آخر کار زیدی امام کجھ علاقیاں تے اپݨی مذہبی حکومت قائم کرݨ وچ کامیاب تھی ڳئے. ایں باب وچ زیدی ائمہ دی حکومت دا تفصیلی جائزہ گھدا ویسی.
یمن وچ انہاں دی اکثریت ہے۔ اس دے علاوہ ݙوجھے ممالک وچ وی ہن.
اوہ ائمہ جنہاں کوں زیدی معصوم سمجھدے ہن:
- امام علی
- امام حسن
- امام حسین
انہاں دے بعد زیدی شیعاں وچ کوئی وی ایسا فاطمی سید خواہ وہ امام حسن دی نسل توں ہووے یا امام حسین دی نسل توں، امامت دا دعوی کر سگدا ہے۔ زیدی شیعاں دے نزدیک پنجتن پاک دے علاوہ کوئی امام معصوم نی،کیونکہ انہاں حضرات دی عصمت قرآن توں ثابت ہے۔ زیدیاں وچ امامت دا سلسلہ تاحال جاری ہے۔ا یہ فرقہ اثنا عشری دی طرح امامت،توحید،نبوت تے معاد دے عقائد رکھدے ہن تاہم انہاں دے ائمہ امام زین العابدین دے بعد اثنا عشری شیعاں توں مختلف ہن۔ لیکن ایہ فرقہ اثنا عشری دے اماماں دی وی عزت کریندے ہن تے انہاں کوں "امام علم" منیندے ہن،ایہا وجہ ہے کہ زیدی کتاباں وچ امام باقر،امام جعفر صادق تے امام عسکری وغیرہ توں وی روایات مروی ہن۔