افکار علوی، پورھیت رمضان آرائیں
- اے کینجھی دنیا اچ بھیج ڈتی،
اساں عرش تیں رہندے پئے ھاسے
ساکوں نوریاں سجدے کیتے ھن،
تیکوں ایڈے بھاندے پئے ھاسے
کیوں بھیجی عرش توں فرش اتیں،
اس ہجرت دا کوئی مقصد ڈس
کیا بھوئیں تیں ایڈا پندھ کر کے ،
اساں لوک مریجنڑ آئے ھاسے (افکار علوی)
- گول
رب ملدے میکوں پکھیاں وچ رب ملدے تیڈیاں اکھیاں وچ رب ملدے میکوں کونجاں وچ رب ملدے کیں دیاں مونجھاں وچ رب ملدے میکوں لالیاں وچ رب ملدے ککر ٹالہیاں وچ رب ملدے لگیاں لگیاں وچ رب ملدے میکوں جھگیاں وچ رب ملدے میکوں کاسے وچ رب ملدے ہسدے ہاسے وچ رب ملدے مست ملنگاں وچ رب ملدے رتیاں ونگاں وچ رب طبلے پیٹی ساز دے وچ رب کھلدے ہر ہک راز دے وچ رب روندے دل دی معافی وچ رب بلھے شاہ دی کافی وچ رب مندریاں چھلے چھاپ دے وچ رب رفیع دے آلاپ دے وچ رب چردے مال دے ٹلیاں وچ رب پھردا ہوندے گلیاں وچ رب نکڑے بال دی کھل دے وچ رب پیو دے ہوندے دل دے وچ رب ہوندے ماء دی جھولی وچ رب جھولے لال دی لولی وچ رب بر تے سونہہ ءچ ہوندا ہے رب سونہہ دے دھوں ءچ ہوندا ہے رب ملدے چن تے تاریں وچ رب ملدے میکوں ساریں وچ رب ڈسدے منشو دولی وچ رب کوہنی ہوندا مولی وچ
- بھانویں جو میڈے سر تے قضا نچدی کھڑی اے
پر سک تیڈی 100 ویس وٹا نچدی کھڑی اے
احساس صلیبیں تے دھمالاں پیا پیندے
ول وی میڈے ہونٹاں تے دعا نچدی کھڑی اے
انسان دی عظمت دا بھرم کھل گیا میں تے
بازار دے وچ کہیں دی حیا نچدی کھڑی اے
اے دل تاں ساڈا خون دیاں ہنجھوں پیا روندے
خوش ہیں تیڈے ہتھیں تے حنا نچدی کھڑی اے
تئیں خان لٹائے توڑیں زمیناں اوتے پیسے
کوٹھے اوتے کنجری تاں ولا نچدی کھڑی اے
تہذیب دا ھک فیض نواں رنگ تاں ڈیکھو
اج پتر دی شادی اوتے ماء نچدی کھڑی اے
فیض بلوچ
- نہیں ہنڑ رہ گئے ساڈے سہارے۔
ڈکھاؤ لوکو اساکوں ڈینہہ دے تارے۔
کوئی فائدہ نہیں ڈیوا جو بالاں ڈسن سانویں اے سوجھل تے اندھارے۔
سزا میکوں میڈی قسمت ڈتی ہے۔ سزا میڈی کوں کجھ او وی ابھارے۔
اے چھلنی بت کہیں دا کیا کریسی۔ کلہیں مارو یا رل آؤ لوک سارے۔
پریں توں ڈیکھ جو کھلدا کھڑا ہے۔ سڈو اینکوں او ہک پتھر تاں مارے۔
ڈتے سجڑیں دے غم خوشیاں نظردین۔ خوشی نی منگدا شامی غم الارے۔
(محمد فرحان شامی) [12/6, 12:24] : ( پنڑی )
کل اچانک سرراہ پنڑی ملی ، چن دے وانگے چمکدی ھوئی تصویر ھئ !
نپ کے دامن الانڑیں ھے کجھ ڈے کے ونج ڈھیر ساری نظردی او دلگیر ھئی !
رکھ چوانی تلی تیں سوالی تھیاں ، میڈا مالک کیوں کیتی اے تعمیر ھئی !
ایندا بوتا بنڑئیندئیں ونجا چھوڑیں ھا دربدر جے رلنڑ ایندی تقدیر ھئی !
میڈی بوتھی تیں ہتھ ڈے کے آکھیس ولا میڈے مالک دے بارے نہ ایویں الا .
اوندی حکمت ھے بالا تیڈی سوچ توں اوندی قدرت تے ناجائز تہمت ناں لا .
غرض کولوں بری ھور کوئی چیز نئیں غرض شیریں دے گاٹے بھنا ڈیندی ھے !
غرض مجنوں جھئیں شاہیں کوں ڈے کے چکر ، پیر کتیاں دے اکثر چما ڈیندی ھے !
غرض صرفہ رکھیندی نئیں کہیں دا کوئی جیڑھی چاھے اوہا کر ڈکھا ڈیندی ھے !
غرض غیرت دے سرکش غیوریں دی دھج دھوڑ دودنڑ دے اندر ملا ڈیندی ھے !
غرض پووے ناں کہیں کوں کڈیں کہیں تونڑیں غرض اوکھی وبا ھے زمانے اتیں !
غرض دشمن ھے عزت و ناموس دی غرض بدلی بلا ھے زمانے اتیں !
عشق سونھاں ناں ہا جیڑے ویلھے میڈا کیا میں ھانمی اے دور و دھر جانڑدے !
لاتکائی دے ویڑھے دی ملکہ ھانمی شان میڈا اے سارا شھر جانڑدے !
ناز نخرے ہمیشاں دے ھن ہمسفر حسن کتنا ھانمی اے قمر جانڑدے !
ویس میلا کڈاھیں وی میں پاتا ناں ھم عیش راحت دا گذریا پہر جانڑدے !
بے وفا دلربا چھوڑ کے ٹر گیا سول حاوی تھیا ڈکھ مریندے ودن !
پاک چاھت دے جذبے، بناں دوش دے غیر قاتل دے قدمیں دپھیندے ودن !
اے پنڑ بہانہ ھےفقت سئیں دی گول دا کہیں بہانے او دلدار مل پووے ھا !
بھر گلتھا لہاواں ہا میں اپنڑی سک ڈیکھ میڈو او سوھنڑاں وی کھل پووے ھا !
کیڑھی گالھوں رٹھا ھئیں ڈسا تاں سہی ، گال پچھنڑ دا موقع نکل پووے ھا !
کیویں غیریں اڈارین ھوائیاں اچاں ، ڈھول گذری وہانڑیں سول پووے ھا !
کوڑ سچ دا نتارا کرنڑ دے کیتے روپ کئ کئ وٹیندن میڈا دوستا !
پیار مونھ دا گھراں نئیں سمجھ گال کوں یار اوکھے منیدن میڈا دوستا !
یاد یاد اے جڈاں تئیں اوں پرناز دی ، نین بھالیں دیاں بھالاں بھلیسن ودے !
میڈے جذبات فرقت دی زندان وچ بے گناھی دیاں قیداں کٹیسن ودے !
آپ اپنڑیں امنگیں دے جلاد تھی ، دشت حسرت دا سینہ رنگیسن ودے !
شوق جان اے تمنا دی خاطر سدا ذوق سولی تے خود کوں ٹنگیسن ودے !
میڈے ساقی جڈاں واگ پھیری میڈو ، اینویں رلساں آواری ناں بازار وچ !
سر تیں سایہ جو ھوسی اوں لجپال دا مست رھساں ہمیشاں میں گھر بار وچ
- کوئی ڈے صلاح سوھنڑاں سجنڑ ، کیا راہ_گھناں ، کیا کر _گھناں
گھر در دے ڈکھ بھائیوال_ھن ، میں گھر_گھناں یا در _گھناں
تیڈی تے میڈی دوستی بس شاہ گدا دے وانگ ہے توں_نت سجا سر تاج ، میں چولے کوں تروپا بھر _گھناں
مدت کنوں ھک خواب آۓ ، او وی ادھورا رہ گۓ کوئی گال طے نی تھی سگی، تسبیح_گھناں جھانجھر_گھناں
"طارق" نہ ونج برسات ہے، اڈوں میڈے سر سکرات ہے ویندا جے ہئیں جھٹ تئیں ونجیں، مینہ کھڑ ونجے، میں مر _گھناں
- کھڑ مصور ایں نہ کر
ہتھ روک ڈے کھڑ گال سُنڑ ماشاءاللہ خوب ہے تصویر بہوں ہی خوب ہے اے کیا کمال ہے فن تیڈا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔پر مشورے ہک گال من ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ترمیم کر تصویر وچ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ حقائق توں کجھ منفرد ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ کوئی ہور زاویہ بدل ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ایں زاویے کوں چھوڑ ڈے توں اے کہانی موڑ ڈے ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ دربار ٹھیک ہے بادشاہ دا راہنڑ ڈے درباریاں کوں راہنڑ ڈے جو جتھ کھڑے کھڑا رہے نہ چھیڑ کہیں کوں کجھ نہ آکھ جلاد جتھ کھڑے اُتھئیں جلاد کوں توں راہنڑ ڈے ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ فقط ایہا ترمیم کر ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ زمین تے کٹا ہویا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اے ہتھ ولا فقیر دا ایں چور دا توں جوڑ ڈے جہڑی چُرائی فقیر ہے او روٹی اوندے ہتھ ڈِکھا ذرا ایں بادشاہ کوں توں اُٹھا ایں تخت توں لہا میکوں بلہا ایں تخت تے فقیر کوں ہٹا اِتھوں فقیر دی جگہ اُتے توں بادشاہ کوں آ کھڑا جِتھاں او ہتھ پیئے اُتھاں توں بادشاہ دا سر ڈِکھا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ بدل ڈے سارا فیصلہ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ایں ڈِکھا تقدیر کوں ول بنڑا تصویر کوں ۔۔۔۔۔۔۔ ۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ شفقت عابدلیہ
- قطعہ
پتہ وی ہئی جو نیں نبھدی ولا توں یار کیوں رُسدیں ڈُکھیندیں روز دل میڈا میڈی سرکار کیوں رُسدیں منینداں میں رُسیما وی ھے لازم دوستی دے وچ جے لازم ہے کڈاہیں ہووے سجنڑ ہروار کیوں رُسدیں
انعام اللہ بادل
- فزر ملاں بانگ ڋتی ہے بندہ ہک نئی آیا ،
میکوں لڳدے مسجد دے وچ دول وڳانوڑاں پوسی۔
پچھے ساڋی نائیں دا پانی پاک پوتر تھیسی۔ پہلے تیکوں جھانجر آلا پیر پسانوڑاں پوسی۔
منشو بھٹہ۔ [12/7, 12:56]: 🌿🍃🌱🍀🌹 ڈھل ڳئے سایہ دیوار کنوں کئی یاد آڳئے وَل تِرم پیاں پَلکاں بار کنوں کَئی یاد آڳئے
ہِک یوسف ہا جو سینے اَندر وَسدا ہا اَڄ گُزریاں شہر ، بزار کنوں کئی یاد آڳئے
ݙُو پکھڑو ٻیٹھے ہَن ہِک سانجھی پُونبل تیں ڈِٹھے ہِک، ݙوجھے کوں پیار کنوں کئی یاد آڳے
جینویں ہَر کہیں دے ݙُکھ نال اوندا ݙُکھ سانجھا ہے کَئی پِھر ڳئے قول اَقرار کنوں ، کُئی یاد آڳئے
ہِک لال رومال اچ سھرہ سانبھیا لاتھا ہا ہِک پُھل کِر ڳئے اوں ہار کنوں کئی یاد آڳئے
بھانویں وَلدا سانوݨ وَل آئے شاہدؔ نِکھڑئیے ہوئیں اَئے یار جو کہیں دا پار کنوں کئی یاد آڳئے
عزیز شاہد
- نفرت کوں چھوڑ مار محبت دی گال کر
پل دا پتہ نی یار محبت دی گال کر
ملاں مسیت ونج کے تو منبر دی لاج رکھ جیکر ہیں دیندار محبت دی گال کر
مجنوں جیکر کوی آوے لیلی دے شہر وچ پتھر دے بدلے پیار محبت دی گال کر
اے شہنشاہ ء وقت رعایا دی خیر منگ چاہندیں جے اقتدار محبت دی گال کر
دڈکے نہ حضور میڈی جی حضوری سنڑ توں وی تاں میڈی کار محبت دی گال کر
اشرف رافت نتکانی [12/8, 11:55]: غزل
ہنجوں دے نال جو پلکاں جُھرݨ پئے ڳن دلیں دے زخم وی پاݨی چُرݨ پئے ڳن
اجاں کجھ وی نمهی موہوں الایا میں تیڈے منہ تے کویلیاں کیوں ٹُرݨ پئے ڳن
اتی خستہ ہئی کیا بنیاد رشتیں دی محل اے پک سلھے کرݨ بُھرݨ پئے ڳن
اتھاں کئی ٻال مزدوری کرݨ ویندن کینھیں وپرے تیکوں ماسی درݨ پئے ڳن
خوشی ساڋی دی اڃ تاں انتہا تھئی اے اساڋے ٻال پیریں تے ٹرݨ پئے ڳن
تیڋے سر توں اے دھپ آصف ٹلݨ والی پچھانویں ہݨ تیڋے پاسے سرݨ پئے ڳن
جاوید آصف
- جھلا ہے کوئی سینے اتے پتھر رکھی کھڑے
کوئی تاں اینجھا ڈکھ ہے جیڑھا اندر رکھی کھڑے
متاں اللہ تعالیٰ اتے لہو دے چھٹے ونجن قاتل میڈی شہہ رگ اتے خنجر رکھی کھڑے
اوندے نانویں میلہ ہیوے میلہ اوندے نانویں کیڈا سونہڑا مونڈھے اتے باندر رکھی کھڑے
ایندے بچے بکھے ہن پئے لانگری کوں اے ڈسو جیڑھا یار رکابی دے وچ شاپر رکھی کھڑے
او وی میکوں کافر کافر شیعہ کافر آہدے جیڑھا اپنڑے سینے دے وچ مندر رکھی کھڑے
منشو بھٹہ