ارشاد تونسوی
ارشاد تونسوی سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔[١]
ڄم پل
لکھوکتاباں
لکھو- ندی ناں سنجوڳ
عشق اساڈا دین
وفات
لکھو١٧ فروری ٢٠٢١ء
نمونہ کلام
لکھوجوگی
لکھواپنی جھولی چِھن پرون
تے خوشیاں ونڈے ویڑھے
ہرکوئی ہر دی کچھ اچ وسدا
نہ کوئی دور نہ نیڑے
واہ وے جوگیا ؛
خوشیاں کوئی لاچی دانے ِہن
جیڑھے ہَٹی توں چا تے ونج دباریں ونڈوں
یا کوئی ٻال اَیانا
جیڑھا مونڈھے چاوے اوندا
خوشی تاں سینے ِسمدی اے
خوشی تاں رت وچ دھاندی اے
خوشی تاں سیک اے ٻلدی دا
جیڑھی اندروں مچے
خوشی کڈی لُڑھدی نئیں آئی
نہ کہیں کُنڈی لا پھسایا
خوشی تاں ٻوٹا صندل دا
جیڑھا نانگیں پلے
خوشی تاں رنگ اے سرمی دا
جیڑھا چُنی رنگے
خوشی تے مدھ پیالہ
کوئی جھول پلاوے
خوشی جے ملدی اِنویں
جیویں توں ڈسایا
توں کیوں جوگی بنڑدا
میڈا ڈھولن مایا
رُتاں بے پرواہ
لکھورُتاں بے پرواہ
سُکے کاٹھ کرِن گُلزاراں
ساوے کرِن سُواه
آپ پواوِن ویس بسنتی
آپیں کرِن سياه
نہ ݙیکھِن کوئی عِجز حلیمی
نہ کوئی منصب جاہ
آپیں کرسی، آپ عدالت
آپیں بݨن گواہ
پیریں پاوِن ہجر زنجیراں
ڳل وچ پاوِن پھاہ
آپ اُسارِن مندر دل دے
آپیں کرِن تباہ
آپیں مارِن آپ جیواوِن
آپیں گُھٹِن ساہ
(ارشاد تونسوی, کتاب'' ندی ناں سنجوک'' )
کونجیں شاہ دے پھیرے چھوڑیے
لکھوکونجیں شاہ دے پھیرے چھوڑیے دین پناہ دِھڑ تھیا
ایجھیں ڈھا لائی سنگھڑجو باقی کجھ نہ ریہا
تل دے لوڑھ کتھائیں نہ ساکوں تلی ٹیکن ڈتی
پہلی سیڑھ نہ سنبھلن ڈتا ٻان مریندے جِتی
چِٹی برف نظر توں چُکی کالے روہ بُھل ڳئے
آساں ورقا ورقا تھی ڳلیں دے وچ رُل ڳئے
چٹے چوک جواری سٹے کانی تھی بھر ڳئے
آساں سکھ دی ٻار چاویجن توں پہلے ٹر ڳئے
آساں چاک منجھیں دے بنڑیے آساں تھئے لائی ہار
ایجھاں چھٹا تخت ہزارہ وچھڑیے سنگتی یار........
ارشاد تونسوی
ہَر پاسے بے رحم صلیباں،ہَر پاسے اَݨ سُون٘ہے لوک
میݙے چار چودھارءِن اُسریاں،میݙی بے وَسی دیاں کَںدھاں
میں ڄَیں پاسے دید بھوینداں،مَوت دی کالی چادر ݙِیہداں
چُپ دا تار سمندر ݙِیہداں
میں ھاں چِیر تیں سَݙ مَرین٘داں،کہیں پاسوں آواز نئیں آندی
میݙے دُشمݨ میݙے ڄائے،میݙے دُشمݨ حق ھمسائے
میکوں آہدِن تُوں مُجرم ہئیں،کالی گُھپ انھاری راتءِچ
تُوں ماچِس دی تِیلی تیں، سِگرٹ لین٘دیں
تُوں عیسیٰ ایں