ابراہیم جاہد
ابراہیم جاہد سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔اے تحصیل و ضلع راجن پور دے ہک قصبے ساہن والا دا سکونتی اے ـ ایں مڈل تک تعلیم حاصل کیتی اے اتے اے زمیندارہ کریندے
نمونہ کلام لکھو
سݙ مار تے ساوݨ وٹھے پینگھاں بدل پاوݨ لگے
سینگی اُٹھی دردیں مٹھی رنگدار پھُل گاوݨ لگے
تند نال تند کوں وُݨ گھنوں چیڑیں دی چل چل سݨ گھنوں
آ باغ دے پھل چُݨ گھنوں کیچوں پنل آوݨ لگے
ہݨ ݙیکھ نہ اسمان کوں مہݨے نہ ݙے بھگوان کوں
جھمراں ݙکھا کھڑ خان کوں اکھ نال اکھ ݙاوݨ لڳے
جاہد متاں ونجے نکھڑ پاگل نہ تھی جُل ہتھ پکڑ
پھُل گن کرینہیں کوں جکڑ تھل اچ ولا ساوݨ لگے
ابراہیم جاہد
غزل لکھو
کلہیپے دے جانی سفر ٹھیک کائنی
نئیں اینجھے کریندے قہر ٹھیک کائنی
اڳوں لاہی چاڑھی ھے ݙاڈھی کراڑی
میݙے پیر پھل ان پتھر ٹھیک کائنی
ٻہوں تار پاݨی تے طوفان ہوسن
ولا سر تے پچھلے پہر ٹھیک کائنی
میݙی جان جاہد کلہا نئیں چھوڑیندا
مصیبت دے ماریں دے پر ٹھیک کائنی
ابراہیم جاہد
کافی لکھو
مونجھیں ݙتا ھے مار وے
منہ تاں ݙکھــا ہݨ یار وے
کھیݙݨ دے ویلھے تھے دفـن
بھل ڳے سبھے عیش و امـن
تیݙے کیتے چھوڑیــے وطـن
ہݨ ٻوڑ بھانویں تار وے
قسمت دے سارے پھـــیر ہن
راہیں تے ڈھـینگر ڈھـــیر ہن
ھـــے رات ننگــــے پیـــــر ہن
کن تے ونجاں سرکار وے
ساتھی سبھـــے تھی ڳـن پرے
کھوٹے کـݙاں تھیندن کھـــرے
مجبـــور دل ہݨ کـــیا کــــرے
روندی ھے زارو زار وے
پھل ڳیاں خوشیاں کپڑے چٹے
ݙکھ ویڑھ ڳن کالـــــے کٹھـــے
جاہد سڄـــݨ کل کیں ݙٹھـــــے
ول پاروں آ اروار وے
کافی
میکوں اپݨـــــے کلہیپـے جو ݙتا ھے حال امدا پئے
ولا والیں دے ول سوہݨی تیݙا مہینوال امدا پئے
رکھیں ہݨ خیال بوچھݨ دا اندھاریاں ہن متاں اݙرے
اوندے ہتھ دی نشانی ھے رکھیں ہاں نال امدا پئے
تیکوں جیں جیں الایا ھے سبھے ڳالھیں کٹھیاں کرگھن
پکڑ تــــے پاند چولــــے دا ݙسیں ہــر ڳال امدا پـــئے
اوندے راہ تے کریں سجدے بھانویں پپلیاں بھریجن پیاں
ڈٹھــــی ہنج دا بـــݨا ݙیوا رکھیں ہݨ ٻال امدا پئے
تیکوں جــــــاہـــد سوا اوندے ٻلہیندا کون ھے سݙ تے
زمانہ تھی سیاݨا ڳے ٻلہـــاویں نال امــــدا پئـــــے
کافی
کر یاد سانول وعدے ولݨ دے
ویلھے گزر گے کھیݙݨ کݙݨ دے
مدت گزر گئی ݙہدیں پتݨ کوں
نہ ترس آیا سانول سڄݨ کوں
لیراں نئیں لبھدیاں سر دے کڄݨ کوں
سینگیاں نکھڑ گن نکھڑیوں جݙݨ دے
کئی کم کریجے اٹکل نئیں امدی
اوکھی تے اڑجل ہاں کیرھے کم دی
بھوئیں پیر ساڑیے بکھ ماس کھمدی
سرخیاں تے کجلے وسریے کݙݨ دے
گیا نال گھن ہئیں کھل ہس تے کھیݙاں
مونجھیاں حویلیاں ہن روز میݙیاں
ہر کئی کریندے کھل تے چہیݙاں
پیریں دے چھالے کائنی ڳنڑݨ دے
بھنورے پھلیں تے زوں زاں نئیں کیتی
لکھ اینجھا ساڑیے کہیں چھاں نئیں کیتی
کوٹھے تے بہہ تے کاں، کاں نئیں کیتی
راہ ݙیکھ روواں جاہد سڄݨ دے
کافی
ݙے حال سئیں دا سینگی سیاݨی
مونجھیں دی ماری دل ھے نماݨی
کئی سال تھی گن کر ڳے نکھیڑے
آیا نئیں ماہی ول ساݙے ویڑھے
ٻولیاں مریندن بے درد کھیڑے
رنگ پور شہر دی ہر ہک الاݨی
قسمت میݙی دیاں سڑ ڳن لکیراں
ݙکھ ویڑھ ڳے ہن کر کر وہیراں
تھی ݙاڄ ڳیا ھے لیراں کتیراں
ݙسکیاں بھریندی چنی پراݨی
جند ماݨے جاہد منہ تاں ݙکھا ونڄ
ہکوار میں ݙو پھیرا تاں پا ونڄ
اڄڑی دیاں جھوکاں جانی وسا ونڄ
ݙکھ روز در تے چادر پئے تاݨی
کافی
ساوݨ سر تے پینگھاں پا ڳے
ݙکھ مونجھیں کوں مار مکا ڳے
خوش پیا وسدے ویڑھا پاڑا
ہر ہک در تے مال ھے سوآڑا
کھیر کوں ٻیٹھے لیندوں جاڳ اے
کانہہ ٻوٹے کوہ طور نظردن
ٻیٹ میݙے دا نور نظردن
نور اکھیں دا میں گھر آ ڳے
جاہد مکدی ڳالھ مکاؤں ہݨ
کیا کیا تیکوں حال سݨاؤں ہݨ
انگ انگ دے وچ یار سما ڳے
کافی
چوکے دے وچ چلھ کھڑایم
چلھ دے نال پتھاری
آ سانول ہک واری
کاٹھیاں چݨ تے بھاہ بھڑکایم
سی ویندا ھے ماری
آ سانول ہک واری
نور حضور دے ویلھے ہتھ پا
ݙیواں انڳݨ ٻوہاری
آ سانول ہک واری
میں ہاں رات کوں تارے ڳݨدی
سم ڳئی خلقت ساری
آ سانول ہک واری
جاہد تیں ݙو چندر دی چوݙاں
میݙو رات اندھاری
آ سانول ہک واری
ݙوہڑہ
ہݨ ول آ ٻیٹ دا واسی آ تیݙے ٻیٹ کوں مونجھ مریندی ھے
ہر سینگی سنڄ تھئے ویڑھے دیاں آ روز مکاݨاں ݙیندی ھے
چنڈ چنڈ تے مال ودی ڈھکدا کانہہ رو رو ویݨ کریندی ھے
جند ماݨے جاہد آوݨ کر ہݨ جان کنوں جند ویندی ھے
ݙوہڑہ
تیݙے ہجر نساہا ایں کیتے ساکوں لحظہ واند ملی نئیں
ساݙے مال کوں سئیں آں ہݨ توݨی وچ ٻیٹ چراند ملی نئیں
ساݙے سڑ گن پیر زمین اتے ساکوں مینہ وسراند ملی نئیں
کہیں رنگ اچ جاہد مر ویندے کہیں رنگ دی راند ملی نئیں
ݙوہڑہ
کئی آکھ انا الحق نچدا ھے کئی کہیں دی ݙیکھ ادا نچدے
کئی نچدے مندر مسیت اندر کئی گل اچ کستہ پا نچدے
کئی ڳل وچ پا کشکول وݙا بݨ سائل مار صدا نچدے
اے اسم فقط ھے بیا جاہد ودا ہر جاہ آپ خدا نچدے
ݙوہڑہ
میݙے ٻیٹ تے ساوݨ جھک پیا ھے جھڑ بدلے کݨ مݨ لئی پن پینگھاں پئی پن
شنگر ، شکلو ، لئی تے لاݨے چادر پیار دی پئی پن رنگ بدلائی پن
جھٹ تے پیلھوں بھک تے بھنگرے ٻوٹے ٻلھیوں چئی پن جھمراں لئی پن
ہن جاہد چھوہے پورپ دے لڑ ٹالھیاں پاند نوائی پن گالھ بݨائی پن.