آڈھا خان
آڈھا خان سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔[١]
ڄم پل لکھو
کتاباں لکھو
نمونہ کلام لکھو
ݙوہڑے لکھو
ݙوہڑہ لکھو
تینوں پهول وانگوں پروان چڑهایا بهانویں اج مینوں دربان نہ من یذدان تاں من
او حلفیہ قول نبها جانی میرے نال کیتے پیمان ناں من قرآن تاں من
جس تاج پواۓ تن شہرت دے اس محسن دے فرمان نہ من احسان تاں من
ایڈی نفرت کر نہیں آڈهے توں توڑے شان برابر شان نہ من انسان تاں من
ݙوہڑہ لکھو
میتھوں ساری دنیا پُچھدی اے کیویں دلبر تیتھوں رُٹھا
بے جرم سانوں معلوم تِھینداے کہیں چکر چلایا ای پُٹھا
تیڈے منہ چوں شکوہ سُنڑیا نہیں تونڑے مدت دا وطنوں اُٹھا
رب جانڑے کِیہ جیا قاتل ھِے جس آڈھے خان نوں کُٹھا
نعت لکھو
میرے آقا ربی رحمت تے برکت دا انعام ہووی
صلوة ہووی درود ہووی میڈی طرفوں سلام ہووی
نبی توں ایں شفیع توں ایں نالے خیرالورا توں ایں
گنہگاراں دی تک تیں تے جیندا کوی نیں پناہ توں ایں
تیتھوں ودھ کے کیہڑاچارااےجومحبوب خداتوں ایں
اے سرداری ودھی رہوی تے مختاری ودام ہووی
, میرے آقا ربی رحمت تے برکت دا انعام ہووی
میرے آقا میں بیچارہ بہوں درداں دا ستایا ہاں
تیڈے چرچے سخاوت دے پروں سنڑ کے میں آیا ہاں
گنہگار اں سیاه کار ہاں اے دل دھونڑ گھنایا ہاں
نگاہ تیری شفا میری صدا خیرالانعام ہووی
, میرے آقا ربی رحمت تے برکت دا انعام ہووی
سراج اکھاں منير اکھاں رؤف اکھاں رحیم اکھاں
ياسين اکھاں حسین اکھاں حلیم اکھاں کریم اکھاں
جیویں اکھاں انویں ٹھاندااے بھانویں تینوں عظیم اکھاں
اول آخر تیڈی خاطر ہوری بڑھ کر مقام ہووی
, میرے آقا ربی رحمت تے برکت دا انعام ہووی
رضا تیڈی قضا من دی لتھے ہوے ڈنہہ وی ول اندن
ہووی مرضی تاں انگلیاں چوں ولا پانڑی دےچھل اندن
جے سڈ ماریں فرشتے وی تیڈی فوجاں اچ رل اندن
تبارک ہر بشارت ہے مبارک. ا ے کلام ہووی
, میرے آقا ربی رحمت. تے برکت دا انعام ہووی
نرا پیار ایں تے منٹھار ایں نالے امت دا غمخوار ایں
لیندا سار ایں ڈیندا تار ایں کیڈا سوہنڑاں توں سردار ایں
خدای ساری تے شاہی تیری ساری خلقت دا شاہکار ایں
سجی اقصیٰ وچوں انبیا توہاں دولہا اڈوں بنڑاں امام ہووی
, میرے آقا. ربی رحمت تے برکت دا انعام ہووی
قرآن رب دا ہے شاں تیڈی زباں رب دی بیان تیڈا
نظر تیڈی. کرم رب دا الہ او ہے اعلان تیڈا
قانون اسدا سبق تیڈا حکم اسدا نیاں تیڈا
تیڈے سجدے وعدے رب دے بھلے سب دے اوہاں حاصل تمام ہووی,
میرے آقا ربی. رحمت تے برکت دا انعام ہووی
حق تعالیٰ وچ حق تیڈے کرم کر کے اے فرماوے
گناں کر کے زیاں کر کے تیڈے در تے جو کوی آوے
جو تین بھاوے او مین بھاوے اتھاں آوے او تر جاوے
آیا توڑ اں میں ہتھ جوڑاں تے تین سوراں حلیمہ مای دا نام ہووی
, میرے آقا ربی رحمت. تے برکت دا انعام ہووی
تیڈی. خاطر صدیق اکبر لٹا کے گھر تھیا برتر
تھاڈا در انہاں دا سر تیڈی گل ھر کیتی از بر
یار ہوندن پیار ہوندن نثار اتنا نہ ہوند اے ہر
غار ھوے مزار ہووے کولوں ہر وار. غلام ہووی
, میرے آقا ربی رحمت تے برکت دا انعام ہووی
عمر تیڈا فخر دین دا کفر جس نے فناہ کیتا
دعا تیڈی. خدا سنڑ کے عمر واہ واہ ادا کیتا
عدالت نوں شجاعت نوں خلافت نوں عمر واہ واہ ادا کیتا
اوشیطان اے جو نہ مانے تیڈی شان اے وڈا رتبہ مدام ہووی
, میرے آقا. ربی رحمت تے برکت دا انعام ہووی
تاج آلے مراج آلے گنہگاراں. دی. لاج آلے
تیڈے. وعدے سنڑے آڈھے وڈے رتبے تے راج آلے
سوالی کوی نہ رہ خالی سخی عالی رواج آلے
پیواں کوثر میں جی بھر کر ہتھوں حیدر جو جام ہووی
, میرے. آقا ربی رحمت تے برکت دا انعام ہووی
صلوة ہووی درود ہووی میڈی طرفوں سلام ہووی
مرحوم ملک آڈھا خان
محبوب دی تعریف[٢] لکھو
عاشق نے آپنے لفظاں دا نچوڑ کر کے محبوب دی تعریف کیتی اے اگر داد نہ دیسو تاں اے ناانصافی ہوسیں ذرہ لفظاں تے غور کر کے
ﻣﮑﮭﮍﺍ لکھو
ﻣﮑﮫ ﻧﻮﺭﺍﻧﯽ ﺩﻟﺒﺮ ﺩﺍ ﺍﯾﻮﯼ ﺣﺴﻦ ﺩﯼ ﺧﺎﺹ ﺭﮨﺎﺋﺶ ﺍﮮ ﻻﺋﻖ ﻧﻤﺎﺋﺶ ﺍﮮ
ﭘﺌﮯ ﻧﻘﺶ ﻧﮕﺎﺭ ﺩﺳﯿﻨﺪﮮ ﮨﻦ ﮐﯿﺘﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺁﺭﺍﺋﺶ ﺍﮮ
ﺟﯿﮩﮍﺍ ﺗﻞ ﮨﮯ ﯾﺎﺭ ﺩﯼ ﺗﮭﻮﮈﯼ ﺗﮯ ﺍﻭﻭﯼ ﻗﺎﺑﻞ ﺻﺪ ﺳﺘﺎﺋﺶ ﺍﮮ
ﺁﮈﮬﺎ ﮨﻦ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺍﻧﺎﺭ ﯾﻤﻦ ﺩﮮ ﺟﯿﮩﮍﮮ ﺭﺍﮨﻨﺪﮮ ﺳﺮﺥ ﮨﻤﯿﺶ ﺍﮮ
ﻧﮏ لکھو
ﻧﮏ ﭘﺘﻼ ﭘﯿﺎ ﻣﮑﮫ ﺗﮯ ﭨﮭﺎﻭﮮ ﺟﯿﻮﯾﮟ ﻓﻮﺝ ﺍﻧﺪﺭ ﺳﺎﻻﺭ ﺍﮮ ﮐﮭﮍﺍ ﺗﯿﺎﺭ ﺍﮮ
ﺍﯾﻨﺪﯼ ﺩﮬﺎﺭ ﻗﻨﺪﮬﺎﺭ ﺩﮮ ﺧﻨﺠﺮ ﻭﺍﻧﮕﻮﮞ ﯾﺎ ﺗﺎﺗﺎﺭﯼ ﺗﻠﻮﺍﺭ ﺍﮮ ﮐﻮﻥ ﺳﮩﺎﺭﮮ
ﻧﻘﺶ ﻧﮕﺎﺭ ﺷﺎﮨﮑﺎﺭ ﺍﻧﻮﮐﮭﮯ ﮐﺮﮮ ﮨﭧ ﮨﭧ ﮐﮯ ﻟﻠﮑﺎﺭ ﺍﮮ ﺗﮯ ﺳﭧ ﻣﺎﺭﮮ
ﺩﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺩﮮ ﺁ ﮐﮯ ﺁﮈﮬﺎ ﻟﯿﺎ ﺳﻮﮨﻨﮍﯾﺎﮞ ﺣﺴﻦ ﺍﺩﮬﺎﺭ ﺍﮮ ﻗﺴﻢ ﺳﺘﺎﺭ ﺍﮮ
ﮐﻦ لکھو
ﮐﻦ ﺑﻨﺪﯾﺎﮞ ﺩﮮ ﺟﮭﺮﻣﭧ ﻭﭺ ﺟﯿﻮﯾﮟ ﭼﻦ ﺑﺪﻟﯽ ﻭﭺ ﺁﻭﮮ ﺧﻮﺏ ﺳﻮﮨﺎﻭﮮ
ﺟﯿﻮﯾﮟ ﺑﺮﻕ ﺍﺑﺮ ﻭﭺ ﮐﭙﺮ ﭘﺎﻭﮮ ﺍﻭﻧﻮﯾﮟ ﺑﻨﺪﯾﺎﮞ ﺩﮮ ﻟﺸﮑﺎﻭﮮ
ﺁ ﻭﺕ ﻭﺕ ﮈﮔﺪﮮ ﻣﮑﮫ ﺍﻧﻮﺭ ﺗﮯ ﭘﯿﻨﺪﮮ ﺍﺩﺏ ﺩﮮ ﻧﺎﻝ ﮐﻼﻭﮮ
ﺁﮈﮬﺎ ﺟﺲ ﺳﻨﺎﺭ ﺗﯿﺎﺭ ﮐﯿﺘﮯ ﺷﺎﻻ ﺍﻭﮐﻮﮞ ﻣﻮﺕ ﻧﮧ ﺁﻭﮮﺯﻧﺪﮦ ﺭﺍﮨﻮﮮ
ﮔﺮﺩﻥ لکھو
ﮔﺮﺩﻥ ﯾﺎﺭ ﺩﯼ ﮐﭻ ﺩﯼ ﺟﺎﭘﮯ ﺯﺭﺍ ﭨﮭﯿﺲ ﻟﮕﯽ ﺑﮭﺞ ﻭﯾﺴﯽ ﻧﺎﺯﮎ ﺍﯾﺴﯽ
ﺭﮒ ﺭﮒ ﺧﻮﻥ ﺷﻔﺎﻑ ﺩﮮ ﺩﻭﺭﮮ ﮨﺮ ﺷﺮﯾﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﺸﯿﯽ
ﮨﻮﺳﯽ ﺟﻨﺖ ﺣﻮﺭ ﺿﺮﻭﺭ ﻧﺎﺯﮎ ﺍﺗﮭﮯ ﮐﯿﺎ ﮐﯿﺎ ﺭﯾﺲ ﮐﺮﯾﺴﯽ
ﮨﻮﯾﺎ ﺁﮈﮬﮯ ﻭﺍﻧﮓ ﺻﺮﺍﻑ ﮐﻮﺋﯽ ﺟﯿﮩﮍﺍ ﯾﺎﺭﻭ ﺳﻮﭺ ﮐﮯ ﭼﺎ ﻣﻞ ﭘﯿﺴﯽ
ﺳﯿﻨﮧ لکھو
ﺳﯿﻨﮧ ﻭﺍﻧﮓ ﻣﺪﯾﻨﮧ ﮈﺳﺪﺍ ﺟﺘﮭﮯ ﺳﻮﮨﻨﮍﮮ ﺑﺮﺝ ﻣﯿﻨﺎﺭ ﮨﻦ ﮨﺎﮞ ﭘﺌﮯ ﭨﮭﺎﺭﻥ
ﮐﻮﺋﯽ ﺩﯾﺪ ﻣﺰﯾﺪ ﺑﮭﺆﺍﻭﮮ ﮐﯿﻮﯾﮟ ﺍﮔﻮﮞ ﺑﯿﭩﮭﮯ ﭘﮩﺮﯾﺪﺍﺭ ﮨﻦ ﺑﮩﻮﮞ ﮨﻮﺷﯿﺎﺭ ﮨﻦ
ﺍﯾﺘﮭﮯ ﻋﻠﻢ ﮨﻨﺮ ﺟﺌﮯ ﺩﺭ ﻧﺎﯾﺎﺑﯽ ﺧﺰﺍﻧﮯ ﺩﻓﻦ ﮨﺰﺍﺭ ﮨﻦ ﭘﺌﮯ ﻭﭼﮑﺎﺭ ﮨﻦ
ﺁﮈﮬﺎ ﮐﻮﻥ ﺷﺎﮨﺎ ﺍﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻭﺍﻻ ﮨﻮﺋﮯ ﺟﯿﻨﺪﮮ ﮐﺎﻧﮍ ﺗﯿﺎﺭ ﮨﻦ ﺍﮮ ﺷﺎﮨﮑﺎﺭ ﮨﻦ
ﺑﺎﮨﻮﺍﮞ لکھو
ﺳﻮﮨﻨﮍﯾﺎﮞ ﺑﺎﮨﻮﺍﮞ ﺗﮑﺪﺍ ﺭﺍﮨﻮﺍﮞ ﮐﯿﮟ ﺟﻨﺪﺭﯼ ﺗﻮﮞ ﻻﮨﯿﺎﮞ ﻧﺎﻝ ﺻﻔﺎﯾﺎﮞ
ﮐﺮﮮ ﺑﺎﮞ ﺍﻻﺭ ﺍﺷﺎﺭﮦ ﺳﻮﮨﻨﮍﯼ ﺑﮭﻞ ﻭﯾﺴﻦ ﺷﺎﮦ ﻭﺕ ﺷﺎﮨﯿﺎﮞ ﺗﮯ ﺩﺍﻧﺎﯾﺎﮞ
ﮨﺘﮫ ﮐﻮﻟﮯ ﺑﺮﮒ ﭼﻨﺎﺭ ﺷﺎﻻ ﺭﮐﮭﮯ ﺳﺮ ﺗﮯ ﺑﮭﭩﮑﯿﺎﮞ ﺭﺍﮨﯿﺎﮞ ﺑﮩﻮﮞ ﭼﻨﮕﯿﺎﯾﺎﮞ
ﺍﻭﮌﮎ ﺳﻮﮨﻨﮍﯼ ﭼﺎﮎ ﺩﯼ ﺁﮈﮬﺎ ﺟﺲ ﻣﺠﮭﯿﮟ ﭘﯿﺎﮞ ﭼﺮﺍﯾﺎﮞ ﭼﮭﻮﮌ ﮐﮯ ﺷﺎﮨﯿﺎﮞ
ﻟﮏ لکھو
ﻟﮏ ﭘﺘﻼ ﺗﮯ ﻭﻝ ﮐﮭﺎ ﭼﻠﺪﯼ ﮨﻞ ﻭﯾﻨﺪﯼ ﺣﺴﻦ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﮮ ﺗﮯ ﮐﯿﺎ ﺑﺎﺕ ﺍﮮ
ﺍﯾﮩﺎ ﻟﮏ ﺩﯼ ﻟﭩﮏ ﮨﮯ ﭨﮭﮏ ﻣﻮﮦ ﻟﯿﻨﺪﯼ ﺗﺎﮨﯿﮟ ﺟﮓ ﺳﺎﺭﺍ ﻣﺎﺗﺤﺖ ﺍﮮ۔
ﺍﯾﺘﮭﮯ ﮐﺌﯽ ﮐﺎﻓﺮ ﭘﺌﮯ ﻣﺴﻠﻢ ﺗﮭﯿﺴﻦ ﭼﮭﮉ ﭘﻮﺟﺎ ﻻﺕ ﻣﻨﺎﺕ ﺍﮮ
ﺁﮈﮬﺎ ﺟﯿﻮﯾﮟ ﮈﭨﮭﺎ ﺣﺴﻦ ﺳﻮﮨﮍﯾﮟ ﺩﺍ ﺍﻭﯾﮟ ﭘﯿﺶ ﮐﺮﺍﮞ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﺍﮮ
ﻟﺖ لکھو
ﺟﯿﻮﯾﮟ ﺗﺨﺖ ﻃﺎﺅﺱ ﺳﺘﻮﻥ ﺍﻧﻮﮐﮭﮯ ﺍﻭﻧﻮﯾﮟ ﺍﺱ ﺳﻮﮨﻨﮍﯼ ﺩﯼ ﻟﺖ ﺍﮮ ﺗﮏ ﻟﮯ ﻭﺕ ﺍﮮ
ﮔﻮﮈﮮ ﺩﺍ ﮨﮏ ﻟﻮﮈﺍ ﺗﮑﯿﺌﮯ ﺳﮏ ﻭﯾﻨﺪﯼ ﺟﮕﺮ ﺩﯼ ﺭﺕ ﺍﮮ
ﺷﺎﻻ ﺧﯿﺮ ﺩﮮ ﭘﯿﺮ ﺍﭨﮭﺎﻭﮮ ﺳﻮﮨﻨﮍﯼ ﻧﮧ ﺭﻭﻧﺪ ﺳﭩﮯ ﻟﺞ ﭘﺖ ﺍﮮ
ﺁﮈﮬﺎ ﻏﻮﺭ ﺩﮮ ﻧﺎﻝ ﺟﻮ ﭨﻮﺭ ﮈﭨﮭﯽ ﮔﯿﺎ ﭼﮭﻮﮌ ﺟﺴﮯ ﭼﻮﮞ ﺳﺖ ﺍﮮ
ﭘﯿﺮ لکھو
ﻧﺮﻡ ﻧﻔﯿﺲ ﮨﻦ ﭘﯿﺮ ﺳﻮﮨﻨﮍﯾﮟ ﺩﮮ ﭼﻤﯿﮟ ﺍﺩﺏ ﺩﮮ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﮮ ﺻﺪ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﺍﮮ
ﭘﯿﺮ ﺍﭨﮭﺎﻭﮮ ﺗﮯ ﺭﭨﮭﮯ ﻣﻨﺎﻭﮮ ﺟﯿﮩﮍﺍ ﻧﮧ ﻣﻨﮯ ﺑﮯ ﺩﯾﻦ ﺍﮮ ﺧﺎﺹ ﻟﻌﯿﻦ ﺍﮮ
ﺍﯾﻨﺪﮮ ﻧﻘﺶ ﻗﺪﻡ ﺗﮯ ﭘﺮﯾﺎﮞ ﭼﻠﯿﺎﮞ ﭘﮍﮪ ﮐﮯ ﺛﻢ ﺁﻣﯿﻦ ﺍﮮ ﻧﺎﻝ ﯾﻘﯿﻦ ﺍﮮ
ﺁﮈﮬﺎ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﺌﯿﮟ ﺛﺎﻧﯽ ﺩﻟﺒﺮ ﺩﺍ ﮈﭨﮭﺎ ﭘﮭﺮ ﮐﺸﻤﯿﺮ ﺗﮯ ﭼﯿﻦ ﺍﮮ ﻗﺴﻢ ﯾﺴﯿﻦ ﺍﮮ
ﺳﺎﻣﻨﮯ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﮑﻤﻞ ﮨﻮﻭﻥ ﺗﻮﮞ ﺑﻌﺪ لکھو
ﺍﮮ ﻟﯿﻞ ﻧﮩﺎﺭ ﺗﮯ ﭼﮭﺎ ﮔﺌﯽ ﺍﮮ ﯾﺎ ﺯﻟﻔﺎﮞ ﮐﺞ ﻟﺌﯽ ﮐﻨﮉﺍﮮ ﭘﺌﮯ ﮔﺌﯽ ﮈﻧﮉ ﺍﮮ
ﮐﺠﮫ ﮔﮭﭧ ﺯﯾﺒﺎﺋﺶ ﻧﺌﯿﮟ ﺍﺱ ﺭﺥ ﺩﯼ ﮐﻮﺋﯽ ﮐﺮﺳﯽ ﮐﯿﻮﯾﮟ ﻭﻧﮉ ﺍﮮ
ﯾﺎﺍﻟﭩﺎ ﺭﺥ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺩﺍ ﮐﺮ ﮐﮯ ﮐﯿﺘﺎ ﯾﺎﺭ ﮔﮭﻤﻨﮉﺍﮮ
ﮨﻮﻭﮮ ﺍﻭﺟﮭﻞ ﮨﮏ ﭘﻞ ﻣﻮﻝ ﻧﮧ ﺁﮈﮬﺎ ﺍﮮ ﺍﮐﮭﯿﺎﮞ ﺩﯼ ﭨﮭﻨﮉ ﺍﮮ